هوش مصنوعی: در دل آتش سوزان، خانه‌ام را برپا کردم و عشق تو را برای همه آشکار کردم.

هوش مصنوعی: هیچ کس به اندازهٔ من به فکر گردش و چرخش زندگی نیفتاده و اندیشیده است، زیرا من از زیبایی چشم‌نواز و فریبا، مانند نرگس، آسیب دیده‌ام.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق و علاقه‌ای که به تو داشتم، به بیگانه‌ای تبدیل شدم و از روی محبت به تو، به دشمنی با دیگران پرداختم.

هوش مصنوعی: سنگ به خاطر حال خراب دل دیوانهٔ من شکایت کرد، زیرا من به قدری در کوه غم و اندوهم ناله و فریاد زدم.

هوش مصنوعی: پروردگارا، صدایم را به گوش تو برسان، همان‌طور که بادی که از شنیدنش پر از حسرت شده، در اشکی که من از چشمانم به دامن ریختم، پژواک می‌شود.

هوش مصنوعی: من در مقابل دل سخت تو ناتوانم، چرا که به خاطر یک آه ساده می‌توانم هرچند کم، بر سختی‌ها و مشکلات غلبه کنم.

هوش مصنوعی: نگاهی به چشمانت انداختم و با همه مردم دنیا صحبت کردم و به آنها گفتم که از آسیب‌ها و مشکلات سرنوشت و دنیا در امانند.

هوش مصنوعی: با یک بوسه از لبت که بسیار شیرین است، توانستم حال دلم را خوب کنم و آرامش را به قلب خسته‌ام هدیه دهم.

هوش مصنوعی: من هیچ نشانه‌ای از معبد و حرم ندیدم، هرچند که برای رسیدن به تو از عالمان دین و روحانیان درخواست کردم.

هوش مصنوعی: اگر پرم را بشکنی، من از زمین بلند نخواهم شد؛ زیرا که من از درخت سدر به بالای جای تو آمده‌ام.

هوش مصنوعی: سربازان غم به خانه‌ام نزدیک نشوند تا من بتوانم در میکده روشنایی و شادی پیدا کنم.