هوش مصنوعی: آنکه غم‌هایش مرا دیوانه کرده است، آه که او بی‌خبر از درد دل من گذر کرده است.

هوش مصنوعی: در دل من، عشق و دوستی به قدری ارزشمند است که هیچ بازار یا معاملاتی نمی‌تواند آن را به درستی بسنجد. من مانند یک جواهر منحصر به فرد هستم که تنها در میان محبت‌ها و دوستی‌های واقعی می‌درخشد.

هوش مصنوعی: گاهی از گل‌هایش، همانند بلبل، زیبایی و عطرش را استشمام می‌کنم و گاهی از تلالو صورتش، مانند پروانه‌ای به شمع، به شوق و شگفتی می‌افتم.

هوش مصنوعی: در مجلس من، درختی بلند و زیبا شکوفا شده و در خانه‌ام ماهی روشن و درخشان درخشیده است.

هوش مصنوعی: من با سگ او هم‌نشین شده‌ام و از دیگران بی‌خبرم. غم او را می‌شناسم و از همه افرادی که در زندگی‌ام هستند، تنها به او وابسته‌ام.

هوش مصنوعی: در میخانه، سفره‌ای گسترده به نشانهٔ خوش‌گذرانی و شادمانی است. من که لباس زهد و ریاضت به تن دارم، به خاطر سفرهٔ میخانه این لباس را بر سر دارم و در کنار آن، دانه‌های سبحه‌ام را رها کرده‌ام. این تصویر نشان‌دهندهٔ تداخل دنیا و معنویت در لحظات خاص زندگی است.

هوش مصنوعی: شراب مدام از دست ساقی به من رسید و توبه‌ام بارها شکسته شد، در کنار لیوانم.

هوش مصنوعی: آتش چهره او فقط من را نسوزاند، بلکه خانه و زندگی شهر را هم ویران کرد. زیبایی و جذابیت او تأثیر عمیقی بر من گذاشت.

هوش مصنوعی: مستی من تازه نیست؛ از لب‌های دلبر می‌شنوند که همواره صدای شادی و شوق من بلند است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که آن پرنده خوشبختی بر سرم سایه نگیرد، از شرم جغد به ویرانه‌ام وارد نخواهم شد.

هوش مصنوعی: نور خورشید در نظر من جلوه‌ای نداشت، زیرا چهره‌ی دوست بود که در خانه‌ام می‌درخشید.