هوش مصنوعی: به خودت زحمت بی‌فایده نده؛ گاهی به مکان‌های مقدس و گاهی به مکان‌های فرهنگی برو، اما هدف اصلی‌ات را از اعماق روح خودت پیدا کن.

هوش مصنوعی: مرد خدا از مشکلات نگران نیست و از خواسته‌های دنیا نیز هیچ ترسی ندارد.

هوش مصنوعی: در میدان سرنوشت، هیچ‌کس جز درویش نمی‌تواند از تیرهای تقدیر در امان باشد، حتی تمامی پادشاهان نیز از این تیرها در امان نیستند و سپر خود را به زمین انداخته‌اند.

هوش مصنوعی: دل‌های یک جمعیت به خاطر محبت و زیبایی آن چشمان سیاه در غم و اندوه خوابیده است، حال آنکه تجمعی از افراد به خاطر درهم بودن و بی‌نظمی آن زلف پریشان به هم ریخته‌اند.

هوش مصنوعی: چه کار کنم اگر از هر سو نصیبم درد و بلاست، در حالی که عشق مرا از جلو و عقب محاصره کرده است؟

هوش مصنوعی: نیروی من از عشق و دردهای درونی‌ام نشأت می‌گیرد، اما زیبایی لبانش باعث می‌شود هیچ‌کس برای نوشیدن عشق در پی من نیفتد، هرچند که با این عشق زخم‌ها و رنج‌های زیادی متحمل شده‌ام.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به رابطه‌اش با یک فرد ترک اشاره می‌کند و می‌گوید که نمی‌تواند از این عشق و علاقه دور شود. او همچنین می‌گوید که توبه کردن و دوری از این عشق، به سادگی امکان‌پذیر نیست؛ به ویژه زمانی که این عشق عمیق و غیرقابل کنترل است. در نتیجه، او از پیوندی که با این فرد دارد، نمی‌تواند به راحتی دست بکشد.

هوش مصنوعی: عشق به من اجازه نداد که از زلف تو دور شوم و از دام اندیشه‌ام رهایی یابم.

هوش مصنوعی: با حضور تو دیگر نیازی به چیزی نداریم، زیرا هم مشکل ما را حل می‌کنی و هم آرامش را به ما بازمی‌گردانی.

هوش مصنوعی: عشق یا محبت حقیقی هرگز دچار کاهش و کمبود نمی‌شود. نور خورشید نیز هرگز کمتر یا بیشتر نمی‌شود؛ آنچه واقعی است، همیشه درخشان و ثابت می‌ماند.