هوش مصنوعی: زمان مرگ من، همانند نوشی شیرین که رفیق من است، احساس می‌کنم که دوباره جوان شده‌ام و آخرین نفس‌هایم را با شادابی می‌گذرانم.

هوش مصنوعی: من با هزاران حسرت از آن جاده گذشته‌ام و ای کاش این حسرت همچنان برایم باقی نماند.

هوش مصنوعی: وقتی که دل محبت‌ام را از سینه‌ام برای دوست سیمین بیرون می‌آورم، از خودم می‌پرسم که چرا خداوند به من دل آهنین نداده است.

هوش مصنوعی: به خودم گفتم که نباید در دام عشق بیفتم، اما چشم معشوقی با زیبایی خاصش مرا مجذوب کرده و به سمت خود کشانده است.

هوش مصنوعی: در زمان مشخصی که به دیدارت می‌رسم، نفسم به شماره افتاده و به انتها نزدیک شده است. امید داشتم که محبت تو را دریافت کنم، اما به جای آن، به درد و رنج بیشتری دچار شدم.

هوش مصنوعی: پس از آنکه دل من با دو زلف تو گره خورد، از غم‌های دنیا و دینم آسوده شدی.

هوش مصنوعی: با اینکه خیلی اشک ریخته‌ام و دلم به درد آمده، اما خاک تو همچنان از پیشانی‌ام پاک نشده است.

هوش مصنوعی: من به خاطر خیال انگشتری سرخ رنگ تو، به تو افتخار می‌کنم که مانند جم (شخصیتی افسانه‌ای) جهان را زیر نگین خود داری و به من تعلق داری.

هوش مصنوعی: آب زندگی خاصیتی دارد که در آن عشق تو مانند زهر وجود دارد و من به این موضوع آگاه شدم.

هوش مصنوعی: من به دنبال نشانی از یک کمان سخت می‌گردم، ای خداوند، کاش چشمان آسمان در کمین من نباشند.