هوش مصنوعی: اگر دلی به عشق ماهی نرسد، به هیچ سرزمینی نمی‌توان امیدوار بود و در جایی که دانش وجود نداشته باشد، هیچ سلطنتی برقرار نخواهد بود.

هوش مصنوعی: به این معنی است که دلبر و محبوبی به زیبایی تو پیدا نمی‌شود و زیبایی آسمان نیز مانند چهره تو نیست. در واقع، هیچ‌چیز به خوش‌اندامی و زیبایی تو نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: تو که می‌گویی می‌توانی با آهی، دل سنگین او را نرم کنی، غافلی که من خود از ضعف و ناتوانی حالت را ندارم که به این راحتی بتوانم تأثیرگذار باشم.

هوش مصنوعی: عشق و محبت گاهی با خشم و قهر همراه است که برای عاشق ممکن است شیرین به نظر برسد، اما بهتر این است که قهر تنها در برخی مواقع اتفاق بیفتد و همیشه نباشد.

هوش مصنوعی: زاهدان به دانش آگاه هستند، اما از عشق غافلند. به همین دلیل می‌گویم که زاهد، فردی دانا نیست.

هوش مصنوعی: ای دل، به زلف محبوب نچسب، زیرا نگاهی به زیبایی‌اش بسیار خطرناک است. مراقب باش که در مسیرت به جایی بر نخوری و دردی نکشی.

هوش مصنوعی: هر کجا که شب و شامی حضور دارد، سحرگاهی هم خواهد بود. اما آنکه به خاطر جدایی شب، در پی سحرگاه نیست، بی‌تردید از آن بی‌بهره خواهد بود.

هوش مصنوعی: هر وقت که به یاد تو می‌افتم، دیوانه می‌شوم. عشق تو مثل ماه زیبایی است که به دل می‌نشیند، اما در نهایت نمی‌توانم به او دسترسی داشته باشم.

هوش مصنوعی: ای کسی که می‌پرسی از حال و روزم، بدان که پایم در گل و شگل (مشکلات) فرو رفته و در این مسیر غم‌انگیزم، جز اشک‌هایم هیچ همراهی ندارم.

هوش مصنوعی: اما من در این دنیا خوشحالم و جایگاه من از چرخ (حوادث و تقدیر) برتر است، چون غیر از خدمت‌گزاری به شاه، هیچ جایگاهی ندارم.

هوش مصنوعی: ناصرالدین شاه غازی، کسی است که در جهان هیچ پادشاهی به پاکی و عظمت او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: خدمتگزاری به خداوند، برای پادشاهان در هر دورانی افتخار محسوب می‌شود و بندگان هیچ تمردی از خدمت به پروردگار ندارند.

هوش مصنوعی: خورشید با نور و روشنایی‌اش اگر چه درخشان است، اما وقتی به کوه می‌رسد، هیچ تغییر و کاهشی در آن ایجاد نمی‌کند؛ در واقع، روشنایی آن به قدری بی‌اهمیت است که نمی‌تواند تأثیر محسوسی بر عظمت کوه بگذارد.

هوش مصنوعی: ای فخر، دعا کن که دولت شاه جهان برقرار بماند تا زمانی که این دنیا وجود دارد و هیچ دشمنی بر سر راه شاه نباشد.