هوش مصنوعی: هر کسی که در عشق مانند من ناتوان و درمانده باشد، سزاوار رحمت است، حتی اگر تمام افراد اطرافش کافر باشند.

هوش مصنوعی: کسی که خون من را ریخت، حالا دوباره به یاد آرزوهایش به سراغ من می‌آید و می‌خواهد ضربه دیگری به من بزند.

هوش مصنوعی: اگر نسیم از عطر مشک ختن بوزد، اشتباه است، چون کسی که بوی خوش موهای معطر را استشمام کرده باشد، حس دیگری دارد.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم که چگونه می‌توانم از زیبایی لبان او بگویم، چون صحبت از شیرینی کلمات همیشه بهتر است که تکرار شود.

هوش مصنوعی: اگر وعده دیدار معشوق در روز قیامت داده شود، حتی خاک من هم از خاک قبر به وجد آمده و به رقص درخواهد آمد.

هوش مصنوعی: اشک‌های من مانند سیلی است که از دل ویرانم جاری می‌شود، حتی اگر میان من و او مانعی بزرگ همچون سد سکندر باشد.

هوش مصنوعی: خم آن موهای سیاه و زیبا و دل بیچاره‌ی من، مانند بال‌های شاهین و کبوتر است.

هوش مصنوعی: می‌دانی چه کسی از حال افرادی که دل‌های پریشان دارند باخبر است؟ کسی که دلی جمع و متمرکز دارد، در حالی که در آن دل زیبا و دلربا وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر تو در بهشت هم نباشی، من از دست ساقی می نخواهم نوشید، هرچند که آن می از چشمه کوثر باشد.

هوش مصنوعی: در راه عشق، اگر سرنوشت چنین رقم خورده است، باید همدم انسان کسی باشد که ظالم و ستمگر است.