هوش مصنوعی: تا زمانی که نسیم، شانه بر آن گل زیبا و خمیده زد، آشیانه‌ی دل را به هم ریخت.

هوش مصنوعی: از زلف آشفته‌ات دل من آرام است، زیرا درگیر عشق تو شده‌ام و این عشق مثل گیسوی تو که به هم ریخته است، همه چیز را به هم می‌زند.

هوش مصنوعی: نور و زیبایی محبوب تو در کعبه و معابد نمایان شد و شعله‌های عشق تو به محرم و نامحرم سرایت کرد.

هوش مصنوعی: تو ای معشوق، امروز توجه کسانی که به زیبایی‌ها و هنرهای لطیف آگاهند به تو جلب شده است، و این باعث شده که لبخندت مانند آتش در دل‌ها شعله‌ور شود.

هوش مصنوعی: اگر عشق به معشوقان دردمند و غمگین نمی‌کشد، پس چرا موهای تو در این سوگ چندین گره خورده است؟

هوش مصنوعی: تنها کسی که دل سوختهٔ عشق را می‌فهمد، کسی است که خودش دلی پر از درد داشته و در عوض برای تسکین دل تو، زخمی را مداوا کرده است.

هوش مصنوعی: اگر آن دختری که خال سیاه دارد، باعث دردسر من شده، شاید به همین دلیل است که شیطان برای فریب آدم از یک دانه استفاده کرد.

هوش مصنوعی: چشم حسود دور باشد، زیرا آن چشمان زیبا با مژگان بلند خود، به دل ما که پر از جراحت و آسیب است، ضربه‌ای محکم زده‌اند.

هوش مصنوعی: عشق آنقدر انسان را شرمنده می‌کند که حتی در حضور معشوق هم نمی‌تواند از اشک‌هایش جلوگیری کند و آستینش را بر روی چشمانش بکشد.

هوش مصنوعی: ما نخستین نقطهٔ آغاز عشق هستیم و بعد از ما، تقدیر عالمی را شکل داده است.

هوش مصنوعی: هر چقدر هم که تهی‌دستی یا بی‌نصیب باشی، از زیبایی‌ها و لذت‌های زندگی بهره‌مند شو و از کسی شکایت نکن، زیرا زندگی را باید به گونه‌ای زیبا تجربه کرد.