هوش مصنوعی: به محض اینکه قدمم را در پی صحبت‌های او گذاشتم، دریافتم که در هر چیزی، حالت نداشتن و فقدان وجود نیز وجود دارد.

هوش مصنوعی: محمود به پای ایاز بوسه می‌زد و می‌گفت ببین عشق، چه حالتی به سلطان باعظمت داده است.

هوش مصنوعی: در جایگاه پادشاهی، راحت نمی‌توان بود؛ تاج طلا را به چه کسی بسپاریم، بیایید جام جمشید را برداریم.

هوش مصنوعی: مدتی است که غم و اندوه زمانه ما را آزار می‌دهد و خون ما را می‌مکد، اما وقتی که شراب را در جام ریختیم، خود نیز غم را نوشیدیم و آن را تحمل کردیم.

هوش مصنوعی: در مواجهه با محبوبان، اوضاع برای من دشوار شد؛ تا زمانی که به زیبایی آن محبوب نگاه کردم و متوجه شدم که چقدر در نظرها برجسته و دلرباست.

هوش مصنوعی: اگر در عرض دوگانگی زندگی، از یک چیز به خودت لذت نمی‌رسد، پس باید از این میان هم وقت و هم مکان را رها کنی.

هوش مصنوعی: دل‌ها به زیبایی و جذابیت زلف او نمی‌توانند نام صبح را نسبت دهند، زیرا در اینجا هیچ‌کس لحظه طلوع صبح را تجربه نکرده است.

هوش مصنوعی: علاقه و محبت خود را در دنیای پر از مشکلات و چالش‌ها به نمایش بگذار، تا آن ماه درخشان دو هفته بر فراز آسمان علم و دانش، نمایان شود.

هوش مصنوعی: تو مانند خورشیدی هستی که در عطر خوش عنبر محصور شده و این زیبایی تو باعث شده تا زلف‌هایت به نرمی و لطافت بر روی چهره‌ات بیفتند.

هوش مصنوعی: وقتی که نام ریزش موهای تو را در نوشته‌ام ثبت کردم، به خاطر حسرتی که داشتم، هم خودم را سوزاندم و هم آن نوشته را.

هوش مصنوعی: در هر جا به خاطر دل‌های نازک و محترم، بی‌احترامی نکن و آنها را به ذلت نکشان. تا کی می‌خواهی دل‌های ارزشمند را بی‌احترامی‌ کنی؟

هوش مصنوعی: امشب در حالی که مست هستم، به چشمانت قسم می‌خورم که هیچ‌کس به اندازهٔ تو زیبا قسم نخورده است.

هوش مصنوعی: روزی من انرژی و انگیزه‌ای پیدا کردم در شاعری، تا جایی که شعر من به قدری زیبا و دلنشین شد که باعث خوشنودی حکمت آسمانی گردید.

هوش مصنوعی: جم، که مقام ناصرالدین را با تیغ کج خود زینت بخشید، هم ملت عرب را و هم دولت عجم را رستگار کرد.