هوش مصنوعی: وقتی که زلف‌های زیبا و پرفریب تو بر دوشت افتاد، سنگینی دل‌ها و احساسات جهانیان نیز بر دوش تو قرار گرفت.

هوش مصنوعی: تارهای موهای تو به خاطر سنگینی احساسات دل‌ها، بارها باعث شده که آن‌ها به شدت در آغوش تو بیفتند.

هوش مصنوعی: یک گروه از دیوانگان به خاطر حلقه‌های موهای تو دیوانه شده‌اند که نمی‌دانند چرا بر روی گوش تو افتاده است.

هوش مصنوعی: دل من که هیچ‌کس جز تو را به یاد ندارد، از غم فریاد می‌کشد زیرا ناگهان تو را فراموش کرده است.

هوش مصنوعی: شخصی که به آرامش و راحتی زندگی می‌کرد، در عشق و محبت تا روزی که حساب و کتاب اعمال در پیش است، سرگرم و مدهوش تو بوده است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که خورشید در قیامت از ما توقعی نداشته باشد، هر چشمی که زیبایی صبحگاهان تو را دیده، خود را مدیون تو می‌داند.

هوش مصنوعی: در آن نقطه‌ای که زیبایی و ظرافت وجود دارد، خالی است؛ همان نقطه‌ای که بر لبهٔ لب نوشیدنی تو قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: از چشم‌های خیس من هر لحظه خون می‌ریزد و به خاطر تو، که مانند خاری در دل من جا گرفته، دائم در عذاب و رنج هستم.

هوش مصنوعی: هر چشمی که به لیوانی که نوشیدنی خوش‌طعم تو در آن است نگاه کند، ناگهان از منبع زلال و پاک کوثر (نماد صفا و خوبی) بسته می‌شود، گویی که هیچ چیز جز زیبایی و لذت آن را نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: خون از گلزار اشعار فروغی جاری است، تا زمانی که در جستجوی غنچهٔ خاموش تو افتاده است.