هوش مصنوعی: اگر آن دختر سیاه‌چشم، سروی زیبا نداشت، پس چرا مژه‌هایش این‌گونه در صف‌ای زیبا و مرتب قرار گرفته‌اند؟

هوش مصنوعی: کسی که طعم تلخی را احساس کرده بود، به چهره‌ای ناراحت و دلگیر نشسته بود؛ در حالی که آن فرد، خود، می‌بایست شیرینی را بچشد و شکر را در دستانش داشته باشد.

هوش مصنوعی: جانم به تنگ آمده از آرزوی دلنشین کسی که با لبان شیرینش، جان تازه‌ای به دل بی‌روح من می‌بخشد.

هوش مصنوعی: یک معشوقه با لب‌هایی تشنه و زیبا دارم که با مهربانی‌اش باعث شد من به زندگی و زندگی‌ام ادامه دهم.

هوش مصنوعی: بخت ناخوشایند من باعث شد که از غم کسی جان بدهم که به خاطر کاهش غم، جهانی پر از شادی داشت.

هوش مصنوعی: دل دیوانه با حسرت به آن کوی می‌رفت، اما به خاطر عطر سنبل او، زنجیرهایی از عشق به پا داشت.

هوش مصنوعی: در زمان کشتن، توجهی به قاتل شد؛ و شمشیر بر گردن عاشقان چه انتظارها و زحماتی را به همراه داشت.

هوش مصنوعی: ای کاش آن ماه زیبا به زیبایی‌اش نظر کند تا بداند چرا عشق من به او این‌قدر زیاد است و مرا دیوانه کرده.

هوش مصنوعی: شب گذشته من از شادی و الهام به کلیسا می‌رفتم و می‌گفتم که جلوه‌ای زیبا و آتشین از یک جوان مسیحی را تجربه کرده‌ام.