هوش مصنوعی: نگران آسیب‌های نگاه تو نیستم، زیرا قلب من آزار بیشتری از چشمان تو نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: دوباره به یاد زندانیان قدیمی افتادی و به دام تو افتاده‌اند، آیا این نشانه‌ای از تازه‌تر شدن گرفتاریت نیست؟

هوش مصنوعی: کیست که بتواند بر سر تاج سلیمان بنشیند، در حالی که هیچ کس از زیبایی و درخشش تو برخوردار نیست؟

هوش مصنوعی: هر کس که در صبح زود و سحرگاهی بیدار نباشد، هرگز به خوشبختی و سعادت واقعی نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: هر کسی که در دل شب توانایی دیدن زیبایی‌ها و ارزش‌ها را نداشته باشد، به مقصود و هدف خود نمی‌رسد و نمی‌تواند آن چیزی را که به دنبالش است بیابد.

هوش مصنوعی: میان من و دوست فقط یک قدم فاصله است، اما از خستگی و ضعف نمی‌توانم اقدامی کنم.

هوش مصنوعی: ای کسی که گفتی غم دل را در کنار محبوب بیان کن، من خود را چگونه بیاورم که قدرت سخن گفتن ندارم.

هوش مصنوعی: ای کاش بتوانند بار غم او را بر دوش کوه بگذارند تا همه بفهمند که هیچ چیزی به این اندازه سنگین و دشوار نیست.

هوش مصنوعی: گاهی یک نگاه از سوی محبوب به انسان، از تمام درگیری‌ها و مشغله‌های عشق، دلپذیرتر و شگفت‌انگیزتر است.

هوش مصنوعی: دوست نازنیننمایان شد و دیگر دوستان در غفلت به سر می‌برند، مانند یوسف که در چاه است و افسوس که کسی نیست که او را بخرد و از این وضع نجات دهد.

هوش مصنوعی: اثر و تأثیر روحانی در وجود عالم بزرگ و پیر مغان وجود دارد و اگر این اثر نباشد، در حقیقت تسبیح شیخ هم چیزی کمتر از نوار زنی نیست.

هوش مصنوعی: از لب ساقی، ما نشئه‌ای را تجربه می‌کنیم که در خانه‌ام هیچ نشانه‌ای از خماری وجود ندارد.