هوش مصنوعی: زلف معشوقش به قدری فریبنده و جذاب است که گویی مانع از درک حقیقت و ایمان می‌شود. با این حال، به نظر می‌رسد که این جاذبه نتوانسته از وجود واقعی و ارزش‌های او بکاهد و او به نوعی در حقیقت کافر محسوب می‌شود، اما این کفر تنها به خاطر زیبایی زلفش است. در نهایت، وجود او همچنان موجود و معتبر است.

هوش مصنوعی: در میان گلزار زیبایی، سنبل تازه‌ای که به طرز خاصی خوش‌نما و برجسته است، گام بر روی سر گل نسرین گذاشته است؛ به گونه‌ای که گویی وجودی ندارد و همه چیز تحت تأثیر زیبایی اوست.

هوش مصنوعی: وقتی که بوی خوش موی او به مشامم می‌رسد، حس می‌کنم که موهایم خود نیز عطر و بوی عطر مانند دارند و انگار عالم واقعی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: زمانی که نسیم به آهستگی در حال وزیدن است و چین و شکن‌های موی او را همراهی می‌کند، احساس می‌شود که فضای اطرافش با عطر خوش نافه‌ای لبریز شده و گویا هیچ چیزی در آنجا وجود ندارد جز زیبایی و دل‌ربایی او.

هوش مصنوعی: با چشمان دلربای او، افرادی که دارای نظر و فکر هستند به طرز عجیبی تحت تأثیر قرار می‌گیرند. انگار که او با نگاهش می‌تواند به خوبی تشخیص دهد که چه چیزی برای دیگران خوب است، در حالی که در واقعیت، هیچ چیزی وجود ندارد که او به آن توجه کند.

هوش مصنوعی: عشق و توجهی که من به او دارم، هرگز کم نمی‌شود، حتی اگر در دل کینه‌ای داشته باشد. به نظر می‌رسد در حالی که او را می‌بینم، همه چیز بی‌معنا است.

هوش مصنوعی: وقتی آن گل باغ آرزو از دستم رفت، چشمانم پر از اشک و رنگین است، به طوری که انگار چیزی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اتحاد با معشوق تنها نصیب افرادی شده که دلبستگی‌های دنیوی دارند و این در حالی است که کسی که واقعا لایق است، مانند گل‌چین، به این خوشبختی دسترسی ندارد و به نظر می‌رسد که صحبتی از وجود او نیست.

هوش مصنوعی: هر جایی که عاشقان به یاد عشق او صحبت کنند، حقیقتاً آنجا شایسته تحسین است، گویی آن مکان وجود ندارد.

هوش مصنوعی: ای زلف پیچیده‌ات، از دل پرآشوبم بپیچ، زیرا این ابتدا مانند نافه‌ای خونین است و به نظر می‌رسد هیچ چیز وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به تو بگوید که عاشق نیستم، به حرف او اعتماد نکن. گویی کسی که در حال کوه‌کنی است، شور و شوقی شیرین دارد، ولی به نظر می‌رسد که چنان شور و شوقی وجود ندارد.