هوش مصنوعی: اگر خورشید آسمان، از خاک زمین نشأت می‌گیرد، پس چرا هر صبح در میدان تو حضور دارد و به حرکت درمی‌آید؟

هوش مصنوعی: هر جا که قدم می‌زنی، آتش درد دل ما را حس می‌کنیم و هر سو که نگاه می‌کنی، زیبایی چهره تو را می‌بینیم.

هوش مصنوعی: خاک درگاه تو جایی است که آرامش و آسایش در آن یافت می‌شود. فرد خوشبخت کسی است که با دل‌سختی و دیوانگی به آن درگاه نزدیک شود.

هوش مصنوعی: چشمم همیشه به زیبایی‌ها و ناز و کرشمهٔ تو معطوف است، گاهی در تنهایی و غم و گاهی در شادی و حال خوش به یاد تو هستم.

هوش مصنوعی: من هیچ اطلاعی از وضعیت دل غمگین خود ندارم، تا اینکه تو مرا از راز و نشانه‌های این حال باخبر کنی.

هوش مصنوعی: ای کاش که محبت تو، خون مرا بر روی خاک شهیدی که زیارتگاه توست بریزد.

هوش مصنوعی: تو همچون سرو بلند و زیبا با نرمی و شکوه در حرکت هستی، از کجا می‌آیی که نور و روشنی قلب و جان من همیشه با تو همراه است؟