هوش مصنوعی: در غم دوری تو، ای مهدی، مانند شمعی که در شب در مسجد می‌سوزد، به شدت می‌سوزم و در آتش اشتیاق می‌گریم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم اشعار حافظ را بخوانم و احساسات و معانی آن را بیان کنم، ممکن است چنان احساسی در دل‌ها ایجاد کنم که همه را به گریه بیندازد، مانند شمعی که می‌سوزد و اشک‌ها را جاری می‌کند.

هوش مصنوعی: صبر و تحمل من به خاطر غم تو از هم گسسته شده است، ولی با وجود این همچون شمع در آتش، به خاطر عشق تو می‌خندم و نور امید را ساطع می‌کنم.

هوش مصنوعی: بدون زیبایی تو، روز من به شب می‌ماند و در حالی که خدمت‌رسانی‌ام ناقص است، مانند شمعی هستم که در نور تو می‌سوزد.

هوش مصنوعی: ای نور چشمم، شبی مرا سرفراز کن و از دیدار خود روشنم کن تا همانند شمع، ایوانم نورانی شود.

هوش مصنوعی: مانند صبح، تنها برای لحظه‌ای دیگر بدون دیدار تو باقی مانده‌ام. ای مهدی، روی خود را نشان بده تا جانم را مانند شمع فدا کنم.

هوش مصنوعی: در شب فراق، مرا نوری همچون پروانه بفرست، و گرنه از عشق تو مانند شمعی، دنیای خود را می‌سوزانم.

هوش مصنوعی: درد و غم تو به حدی عمیق شده که صبر و استقامت من مانند موم در دستان تو نرم و تغییر شکل می‌دهد. من آن‌قدر تحت تأثیر عشق تو هستم که مانند شمع در آب و آتش ذوب می‌شوم.

هوش مصنوعی: عشق و محبت تو چنان شعله‌ای در درونم افروخته که حیرت‌انگیز است. چگونه می‌توانم این آتش دل را با اشک‌های خود خاموش کنم، مثل شمعی که در برابر آتش می‌سوزد؟