هوش مصنوعی: شانس و اقبال من به خاطر حضور دوست، به من موفقیت و خوشبختی نمی‌دهد و هیچ خبری از رازهای درون من به من نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: من برای به دست آوردن حضور او جانم را فدای عشق و ارادت می‌کنم، اما او با صدق و صداقت، نه محبت من را می‌گیرد و نه چیزی به من می‌دهد.

هوش مصنوعی: مردم به خاطر اشتیاقی که دارند، در این فضا یا راهی ندارند یا اگر هم داشته باشند، پرده‌دار آن را به من نشان نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: می‌دانم که با صبر می‌توان به خواسته‌هایم رسید، اما بدعهدی زمانه اجازه نمی‌دهد که از آن لذت ببرم.

هوش مصنوعی: هر چه بیشتر به دور و برم می‌روم، مثل پرگار که در یک نقطه می‌چرخد، اما هیچ‌گاه نمی‌توانم به مرکز برسید.

هوش مصنوعی: گفتم به خواب می‌روم تا چهره‌ی زیبای دوست را ببینم، اما درد و غم اجازه نمی‌دهد.