فیض کاشانی » شوق مهدی » غزلیات » شمارهٔ ۵۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>به کوی مهدی هادی گذر توانی کرد</p></div>
<div class="m2"><p>هوای نفس ز سر گر به در توانی کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تو غرق معصیتی در مقام آسایش</p></div>
<div class="m2"><p>به کوی عصمت او کی گذر توانی کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>به عزم دیدن رویش به راه تقوی پوی</p></div>
<div class="m2"><p>که سودها کنی ار این سفر توانی کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>گل مراد تو آنگه نقاب بگشاید</p></div>
<div class="m2"><p>که خدمتش چو نسیم سحر توانی کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>ز مخلصان حقیقی نهفته نیست رخش</p></div>
<div class="m2"><p>غبار ره بنشان تا نظر توانی کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>ز مهر رویش اگر بر تو پرتوی افتد</p></div>
<div class="m2"><p>چو شمع خنده‏زنان ترک سر توانی کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>گدائی درِ آل پیمبر اکسیری است</p></div>
<div class="m2"><p>گر این عمل بکنی خاک زر توانی کرد</p></div></div>
<div class="b2" id="bn8"><p>بر آستان امامت دهند راه ای فیض</p>
<p>اگر غبارش کهل بصر توانی کرد</p></div>

شوق مهدی (تضمینی از غزلیات لسان الغیب حافظ شیرازی در مدح مهدی موعود) - ملامحسن فیض کاشانی - تصویر ۱۲۸

شمارهٔ ۵۴

به کوی مهدی هادی گذر توانی کرد
هوای نفس ز سر گر به در توانی کرد
تو غرق معصیتی در مقام آسایش
به کوی عصمت او کی گذر توانی کرد
به عزم دیدن رویش به راه تقوی پوی
که سودها کنی ار این سفر توانی کرد
گل مراد تو آنگه نقاب بگشاید
که خدمتش چو نسیم سحر توانی کرد
ز مخلصان حقیقی نهفته نیست رخش
غبار ره بنشان تا نظر توانی کرد
ز مهر رویش اگر بر تو پرتوی افتد
چو شمع خنده‏زنان ترک سر توانی کرد
گدایی در آل پیمبر اکسیری است
گر این عمل بکنی خاک زر توانی کرد
بر آستان امامت دهند راه ای فیض
اگر غبارش کهل بصر توانی کرد

شمارهٔ ۵۲

شمارهٔ ۵۳

به کوی مهدی هادی گذر توانی کرد

هوای نفس ز سر گر به در توانی کرد

تو غرق معصیتی در مقام آسایش

به کوی عصمت او کی گذر توانی کرد

به عزم دیدن رویش به راه تقوی پوی

که سودها کنی ار این سفر توانی کرد

گل مراد تو آنگه نقاب بگشاید

که خدمتش چو نسیم سحر توانی کرد

ز مخلصان حقیقی نهفته نیست رخش

غبار ره بنشان تا نظر توانی کرد

ز مهر رویش اگر بر تو پرتوی افتد

چو شمع خنده‏زنان ترک سر توانی کرد

گدائی درِ آل پیمبر اکسیری است

گر این عمل بکنی خاک زر توانی کرد

بر آستان امامت دهند راه ای فیض

اگر غبارش کهل بصر توانی کرد

شمارهٔ ۵۳

اطلاعات