هوش مصنوعی: می‌گوید چگونه می‌توانم یاد مهدی را فراموش کنم؟ آیا باید صبر کنم و به دشت بروم یا اینکه به احساسات خود سزاوار باشم و آنها را به دریا بسپارم؟

هوش مصنوعی: چشم‌های خود را از عشق او پر از اشک می‌کنم و با داشتن غمی عمیق، رازهای نهفته‌ام را به خدا می‌سپارم.

هوش مصنوعی: آرامش و خوشحالی در جایی وجود دارد که محبوبی باشد. من تلاش می‌کنم خودم را به آنجا برسانم.

هوش مصنوعی: آسمان با تیر غم تو به قلبم ضربه زده و من هم به خاطر این درد، عقده‌ای را که در دل دارم از بند کمرم رها می‌کنم.

هوش مصنوعی: در آسمان به شوق و هیجان صدا و فریاد به پا می‌کنم و در فضایی پر از زیبایی و رنگ، سر و صدا ایجاد می‌کنم.

هوش مصنوعی: از دل دل‌تنگ و پر از گناه خود آهی می‌کشم که بتواند آتش گناه آدم و حوا را دوباره شعله‌ور کند.

هوش مصنوعی: با دعا و صدای سحرگاهی، به دنبال اثرگذاری دعا هستم و هر جایی که بخواهم می‌توانم تیر را پرتاب کنم.

هوش مصنوعی: بهتر است گفتگو را کنار بگذاریم، ای فیض، بیایید تا من خود را در این میدان پر از ابهام و تردید جستجو کنم.

هوش مصنوعی: چرا عمرم را در انتظار رسیدن به وصالت بگذرانم، وقتی می‌توانم امروز از شادی و لذت زندگی بهره‌مند شوم؟