هوش مصنوعی: زمانی که حوا متوجه شد که راهی برای ایمن شدن وجود دارد و موانع پیش‌رو برطرف شده‌اند، باور کرد که می‌تواند از آن دو درخت میوه بخورد و به این فکر نکرد که ممکن است عواقبی داشته باشد.

هوش مصنوعی: به نزد آدم آمد و گفت: ای پاک‌ترین، آن درخت برای من و تو مجاز شده است.

هوش مصنوعی: برای آزمایش به سمت آن درخت می‌روم تا اینکه این موضوع پنهان روشن شود.

هوش مصنوعی: به سوی دوست شتافتم و از دسترنج او بهره‌مند شدم. نه مانعی از کسی دیدم و نه چیزی مانع من شد.

هوش مصنوعی: انسان فریب می‌خورد و در خیال خود به دنبال کسی است که از آن درخت بهره‌ای برده باشد، غافل از اینکه در واقع هیچ کسی از آن درخت نصیبی ندارد.

هوش مصنوعی: او تلاش و کوشش کرد و در کارش اشتباه کرد، اما برای او هیچ ممانعتی وجود نداشت. گمان کرد که شاید این کارش درست باشد.

هوش مصنوعی: کسی دست خود را به سوی درخت دانش دراز کرده است، دانشی که ویژه فرزندان پیامبر اسلام است.

هوش مصنوعی: زمانی که انسان ثمره‌ای را به دست می‌آورد، از آن بهره‌مند می‌شود، اما در عین حال در درون خود احساس حقارت و ضعف به خاطر اشتباهاتش را می‌بیند.

هوش مصنوعی: آن لباس زیبایی که ببر به تن داشت، با رفتن او دیگر بر تنش نماند و از این رو از آن جنبه ی باکرامت و زیبایی خالی شد.

هوش مصنوعی: اگر به انتهای درختی رسیدی، به انتها رسیدی. هیچ مانعی برای مسیر آن جز درخت من نیست.