فیض کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا چند ز آب و نان سخن خواهی گفت</p></div>
<div class="m2"><p>خواهی خوردن بروز و شب خواهی خفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>امروز تو را ز تو اگر حق نخرید</p></div>
<div class="m2"><p>در روز جزا نخواهی ارزید بمفت</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۸

تا چند ز آب و نان سخن خواهی گفت
خواهی خوردن بروز و شب خواهی خفت
امروز تو را ز تو اگر حق نخرید
در روز جزا نخواهی ارزید بمفت

هوش مصنوعی: شعر به بیان این نکته می‌پردازد که انسان باید بیشتر از مسایل مادی و زندگی روزمره خود فکر کند. اگر امروز به حقیقت و ارزش‌های واقعی توجه نکند، در روز قیامت نیز نمی‌تواند به خوبی از خود دفاع کند و چیزی نصیبش نخواهد شد. در واقع، یادآوری می‌کند که فراتر از نیازهای ابتدایی مثل آب و نان، باید به معانی عمیق‌تر زندگی و آخرت توجه داشته باشیم.

رباعی شمارهٔ ۶

رباعی شمارهٔ ۷

هوش مصنوعی: چقدر می‌خواهی درباره زندگی و معیشت صحبت کنی؟ اگر می‌خواهی زندگی کنی، باید به کار و تلاش پرداخت و در شب و روز به دنبال نیازهای خود باشی.

تا چند ز آب و نان سخن خواهی گفت

خواهی خوردن بروز و شب خواهی خفت

هوش مصنوعی: امروز اگر نتوانی حق خود را از دیگران بگیری، در روز قیامت هم ارزشی نخواهی داشت و بی‌قیمت خواهی بود.

امروز تو را ز تو اگر حق نخرید

در روز جزا نخواهی ارزید بمفت

رباعی شمارهٔ ۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده