فیض کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای فیض بیا که عزم میخانه کنیم</p></div>
<div class="m2"><p>پیمان شکنیم و می به‌ پیمانه کنیم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دل در ره عشوه‌های ساقی فکنیم</p></div>
<div class="m2"><p>جان در سر غمزهای جانانه کنیم</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 7980 - فیض کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۱

رباعی شمارهٔ ۴۲

ای فیض بیا که عزم میخانه کنیم
پیمان شکنیم و می به  پیمانه کنیم
دل در ره عشوه های ساقی فکنیم
جان در سر غمزهای جانانه کنیم

هوش مصنوعی: شاعر از دوستش می‌خواهد که بیاید و در میخانه گرد هم جمع شوند. آن‌ها قصد دارند به میگساری بپردازند و پیمانی که با خود بسته‌اند، بشکنند. شاعر می‌گوید دل و جان خود را در عشق و زیبایی‌های ساقی می‌گذارد و از لذت‌های جوانی و عاشقانه بهره‌مند می‌شود.

رباعی شمارهٔ ۴۰

رباعی شمارهٔ ۴۱

هوش مصنوعی: ای فیض، بیا که به سمت میخانه می‌رویم، پیمان‌ها را می‌شکنیم و شراب را در پیمانه‌ها می‌ریزیم.

ای فیض بیا که عزم میخانه کنیم

پیمان شکنیم و می به‌ پیمانه کنیم

هوش مصنوعی: دل را به دنبال فریب‌های محبوب بسپاریم و جان را فدای جذابیت‌های شیرین و دل‌انگیز کنیم.

دل در ره عشوه‌های ساقی فکنیم

جان در سر غمزهای جانانه کنیم

رباعی شمارهٔ ۴۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها