فیض کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>حیران خودم که از کجا می‌آیم</p></div>
<div class="m2"><p>از بهر چه آمدم چرا می‌آیم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خواهم بکجا رفت چه از مردودی</p></div>
<div class="m2"><p>نی دوزخ و نی بهشت را می‌آیم</p></div></div>

کلیات اشعار مولانا فیض کاشانی با تصحیح و مقابلهٔ محمد پیمان - فیض کاشانی - تصویر ۴۴۵

رباعی شمارهٔ ۳۹

حیران خودم که از کجا می آیم
از بهر چه آمدم چرا می آیم
خواهم بکجا رفت چه از مردودی
نی دوزخ و نی بهشت را می آیم

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به تفکر درباره هویت و مقصد خود می‌پردازد. او در حال حیرت است که از کجا آمده و هدفش از زندگی چیست. او نمی‌داند که به کجا می‌خواهد برود و نه به بهشت فکر می‌کند و نه به جهنم، بلکه در جستجوی معنای زندگی خودش است.

رباعی شمارهٔ ۳۷

رباعی شمارهٔ ۳۸

هوش مصنوعی: مشغول فکر کردن به این هستم که من از کجا شروع کرده‌ام، برای چه هدفی آمده‌ام و چرا در این مسیر قدم برمی‌دارم.

حیران خودم که از کجا می‌آیم

از بهر چه آمدم چرا می‌آیم

هوش مصنوعی: نمی‌دانم به کجا بروم، چرا که نه به جهنم می‌روم و نه به بهشت. من فقط در قید و بند آن‌ها نیستم.

خواهم بکجا رفت چه از مردودی

نی دوزخ و نی بهشت را می‌آیم

رباعی شمارهٔ ۳۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده