رباعی شمارهٔ ۳۷
کو همت عالئی که تا پست شوم
کو نیستی ز خویش تا هست شوم
کی میگذرد به عاقلی عمر عزیز
ای عشق بیار باده تا مست شوم
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: کتابخانه تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
کو همت عالئی که تا پست شوم
کو نیستی ز خویش تا هست شوم
هوش مصنوعی: در این بیت به فردی اشاره میشود که برای رسیدن به اوج همت و تلاش میکند، اما در آن حال به دنیای مادی و غرایز خود وابسته نیست. در واقع، او در پی ارتقاء خود و رسیدن به درجات بالاتر است و نمیخواهد درگیر مسائل و محدودیتهای دنیوی شود.
کی میگذرد به عاقلی عمر عزیز
ای عشق بیار باده تا مست شوم
هوش مصنوعی: عشق، ای کاش که باده بیاوری تا من مست شوم و از عمر گرانبهای خود بگذرم، زیرا عاقلانه نیست که عمر به سرعت میگذرد.

فیض کاشانی