فیض کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای فیض بیا دلی به دریا انداز</p></div>
<div class="m2"><p>زین پستی خویش را به بالا انداز</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>یعنی ز کمال هر چه اندوخته ای</p></div>
<div class="m2"><p>از سر بردار و بر ته پا انداز</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۲۴

ای فیض بیا دلی به دریا انداز
زین پستی خویش را به بالا انداز
یعنی ز کمال هر چه اندوخته ای
از سر بردار و بر ته پا انداز

هوش مصنوعی: این شعر از شاعر درخواست می‌کند که به زندگی و احساساتش عمق بیشتری ببخشد و از محدودیت‌های خود رهایی یابد. او از فیض می‌خواهد که دل را به دریا بیندازد، یعنی از خودگذشتگی و عشق عمیق کند. در نهایت، او به این نکته اشاره می‌کند که باید کمالات و اندوخته‌ها را فراموش کرده و با تواضع به زندگی نگاه کند.

رباعی شمارهٔ ۲۲

رباعی شمارهٔ ۲۳

هوش مصنوعی: ای فیض، لطفا یک دل بزرگ و عمیق به دریا بیفکن و از این پایین‌نگری‌ها و ضعف‌های خود عبور کن و به بلندی‌ها برسی.

ای فیض بیا دلی به دریا انداز

زین پستی خویش را به بالا انداز

هوش مصنوعی: به این معناست که همه‌ی داشته‌های خود را از کمال و موفقیت کنار بگذار و از آن‌ها چشم‌پوشی کن.

یعنی ز کمال هر چه اندوخته ای

از سر بردار و بر ته پا انداز

رباعی شمارهٔ ۲۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده