هوش مصنوعی: در صبحگاهی صدای ندا کننده‌ای از دنیای پنهان به من رسید و در دل من شور و غوغایی را ایجاد کرد.

هوش مصنوعی: از شهر خارج شدم تا به دل خود شکایت کنم، زیرا برای این آشفتگی هیچ چاره‌ای جز دشت و بیابان نیست.

هوش مصنوعی: در حالتی از راز و نیاز، به یاد عشق خود می‌افتد و این احساس شور و شوق او را به صحبت واداشته است.

هوش مصنوعی: من به خاطر شنیدن و گفتن از خودم، از خودم دور شدم و دوباره به خودم رسیدم، چون از لذت یک صدا آگاه شدم.

هوش مصنوعی: چه گفت؟ گفت که تو مثل من یکی هستی، زیرا من نیز مانند تو عاشق و شیدا هستم.

هوش مصنوعی: هر کجا که می‌خواهی بروی، نمی‌توانی جز به درگاه ما برسی، چرا که در این جهان هیچ مکان دیگری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: بیا و هر چه را که می‌خواهی از ما بخواه، زیرا اینجا هر چیزی که نیاز داری فراهم است.

هوش مصنوعی: من در برابر تو تعظیم کردم و گفتم که چیزی از تو دارم که در هیچ جا، جز نزد تو پیدا نمی‌شود. تو هستی که ولی و سرپرست منی.

هوش مصنوعی: لذت غمگینی و سوختن برای من تنها به خاطر وجود توست. وجود تو را در کجا می‌توان یافت که این‌گونه نعمت و بزرگی را با خود به همراه داشته باشد؟

هوش مصنوعی: اگر در دل خود مرا با شور و شوق بخوانی، جانم را به تو می‌دهم و اگر از جلویم بروی، خوشحال می‌شوم که به سمت دیگری می‌روی.

هوش مصنوعی: من از قهر تو خوشحالم، زیرا مثل لطفی است که می‌خواهی نیکی کنی. هر کاری که بخواهی با من بکن، ای دوست، تا زمانی که خیری در کار باشد.

هوش مصنوعی: دل‌هایی که در آن عشق و محبت وجود دارد، خوشبخت هستند. همچنین، سرهایی که در آن‌ها خیال تو می‌گذرد، خوشحال‌اند.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم به کجا می‌توانم بروم، چون هیچ‌جایی در این دو جهان جز در محضر تو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: دل من شاد است که صاحب‌خانه‌ای مثل تو دارد، که یار لطیف و زیبایی است.

هوش مصنوعی: آنقدر به عشق و محبت تو وابسته‌ام که تا زمانی که زنده‌ام، هیچ آرزویی جز تو در دل ندارم.