هوش مصنوعی: اگر تو از عهد و پیمان خود پیشی بگیری، من به خداوند تکیه می‌کنم که برایم کافی است. و اگر با بی‌توجهی از من روی برگردانی، باز هم به خداوند پناه می‌برم که او کفایت می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر قد و قامت تو همچون نخل بلند باشد و شک و تردید به دل راه ندهی، باید بدانی که من به یاری خداوند نیازی به کسی ندارم.

هوش مصنوعی: وقتی به چهره‌ات نگاه می‌کنم، در نظر من حقیقت تجلی می‌یابد. نصف وجود من را سحر و جاذبه‌ات پر کرده و تنها به خدا تکیه می‌کنم.

هوش مصنوعی: گاهی برای خود جراحتی ایجاد می‌کنم و گاهی درصدد درمان آن برمی‌آیم. هرچه که برایم مقدر شده، به خواست خداوند، کافی و کافی است.

هوش مصنوعی: از تو نشأت می‌گیرد درد و درمان، رنج و آرامش نیز از توست. حق چنین سرنوشتی برای من رقم زده است. خداوند برای من کافیست.

هوش مصنوعی: به در خانه‌ات می‌آیم و جانم را فدای تو می‌کنم، تا مانند شهدا شوم و بگویم که خدای من کافی است.

هوش مصنوعی: دل من با تو پیوند خورده و جانم از دوری تو رنج می‌برد. اگر تو درمان من نباشی، خداوند برایم کافی است.

هوش مصنوعی: من دیگر نفس و جانی ندارم و به سمت کسی می‌روم تا از خودم و این ماجرا رها شوم؛ خدا کافی است برای من.

هوش مصنوعی: اگر نتوانم از تو بهره‌ای ببرم، به راه دیگری می‌روم. یار من، خداوند است و او کافی است برای من.