هوش مصنوعی: اگر با او دل خوش نباشی، نباید نگران غم او باشی، حتی اگر غمی بزرگ داشته باشد.

هوش مصنوعی: به طور پنهانی نگاهی بینداز، مگر اینکه بتوانی آن را به وضوح ببینی؛ اگر او را از عالم غایب ببینی، از عالمی که می‌شناسی چه چیزی دیده‌ای؟

هوش مصنوعی: به او نگاهی نکن و از آنچه به چشمانت می‌آید مطمئن نباش. اگر گوش تو به سخن او نرسیده، پس چه غمی بر دل داری؟

هوش مصنوعی: درد و غم عشق او در دل پنهان است، اما اگر دلی پیدا شود که هیچ وقت طعم عشق را نچشیده، به او نشان بده که عشق چقدر شیرین است و چه خوشی‌هایی به همراه دارد.

هوش مصنوعی: آن که تجربه‌ی عشق و درد آن را نداشته، و تلخی جدایی را نچشیده، نمی‌تواند حقیقت وصال و نزدیکی را درک کند. دنیا برای او چه معنایی دارد؟

هوش مصنوعی: در این متن، شاعر به احساس تنهایی و ناامیدی اشاره می‌کند. او از نبود امید به وصالی صحبت می‌کند و اینکه در این شرایط هیچ‌گونه حسی از عشق یا اشتیاق بین دو دل و دو چشم وجود ندارد. به نوعی، حس ناامیدی و فقدان امید در میان این هجرت و دوری از معشوق، احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: تو نمی‌توانی طعم شیرینی و تلخی را بفهمی مگر اینکه از کسی صحبت کرده باشی که این دو را تجربه کرده است.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال راهی به سمت تاریکی‌ها هستی و می‌خواهی زندگیت را با آب حیات سیراب کنی، باید نشانه‌ای از امید و زندگی را در افق مقابل خود ببینی.

هوش مصنوعی: اگر دل بی‌قرار و آشفته‌ای نداری، از حال و احوال باعث فیض‌ات خبری نخواهی داشت، مگر اینکه از غم کسی که به تو ظلم کرده، تجربه‌ای داشته باشی.