هوش مصنوعی: من در یک نگاه به چشمان کسی نظر کردم که هیچ‌کس به اندازه او در عرصه عشق و آسیب ندیده است. وقتی به کسی دردی می‌رسد، او از آن درد آگاه است.

هوش مصنوعی: خرابی و ناامیدی دل من تنها به خاطر دیدگان من است که باعث شده‌اند این روزنهٔ ناامیدی از خانه‌ی کسی بسته شود.

هوش مصنوعی: از دست چشمم چه کاری می‌توانم بکنم؟ کسی مرا به اندازه‌ای در رنج و عذاب قرار داده که روزها و شب‌ها را به سختی می‌گذرانم.

هوش مصنوعی: من از کجا آمده‌ام و غم عشق از کجاست؟ چه نیازی است که کسی به خاطر کسی غمگین شود؟

هوش مصنوعی: آیا من از غم و اندوهی که در چشمانم وجود دارد شکایت کنم، یا این که از ستم و ظلم جوانان زیبا و محبوبی که برایم دردسرساز شده‌اند، حرف بزنم؟ هر دو وضعیتی سخت و نگران‌کننده است.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم از عشق شکرگزاری کنم یا از زیبایی‌ها و ناز و اداهای معشوق که دارویی است برای دل. آیا این لذت‌ها خوش‌تر است یا اینکه خود به تنهایی می‌تواند درد کسی را درمان کند؟

هوش مصنوعی: به این افراد امید وفا و محبت نداشته باش، ای عزیز، چرا که خوبان به وعده کسی دل نخواهند بست.

هوش مصنوعی: وقتی که چشم به چیزی می‌نگرد و دل به تپش می‌آید، نمی‌تواند جز این که کسی را برای کسی دیگر دوست بدارد.

هوش مصنوعی: وقتی دل از سینه بیرون می‌آید و به کسی دیگر پیوند می‌خورد، دیگر انتظار نداشته باش که دوباره به کسی دیگر عاطفه داشته باشد.

هوش مصنوعی: از کسی جز خودم نمی‌توانم به کسی بگویم که در کجا دردی دارم و چه بر من گذشته است. به خاطر همین، بار خود را به دوش می‌کشم و هیچ‌کس را در جریان نمی‌گذارم.

هوش مصنوعی: از بی‌وفایی کسانی که خوب می‌نمایند، آدم به ستوه می‌آید و عذاب می‌کشد. این نشانه‌ای است از پاداش کسانی که در وفای دیگری دل بسته‌اند.