هوش مصنوعی: ما داستان عشق را بارها سرودیم، اما هیچ‌کس به ما توجه نکرد.

هوش مصنوعی: چقدر می‌توان بیهوده ناله کرد، وقتی در این بیابان کسی برای کمک وجود ندارد؟

هوش مصنوعی: کسی را پیدا کن که از او درباره غم و اندوهت بپرسی یا به صدای کسی گوش دهد که در حال فریاد زدن است.

هوش مصنوعی: هیچ کس به دردی که بر دل کسی می‌آید رسیدگی نمی‌کند و هیچ فردی از شکایت کسی باخبر نمی‌شود.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که ممکن است هیچ‌کس به کسی توجه نکند و یا گوش کسی به حرف‌های دیگری شنوا نباشد. در واقع، بیان می‌کند که افراد ممکن است در دنیای خود غرق شوند و به دیگران توجهی نداشته باشند.

هوش مصنوعی: در روی زمین کسی نیست که دل داشته باشد و در زیر آسمان نیز فردی مشابه نباشد.

هوش مصنوعی: در باغ بزرگ زندگی تنها خاری وجود ندارد و در مسیر زمان فقط احساس نیست.

هوش مصنوعی: در سرزمین‌های مختلف سفر کردیم، اما هیچ‌کسی نیست که دل ما را بشناسد.

هوش مصنوعی: به آرامی دوستان و نزدیکان از کنار ما رفتند و اکنون جز صدای ناله‌ی تنهایی و افسردگی چیزی برایمان باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: بسیاری از افراد در بحث‌ها و گفتگوها به شدت حرف می‌زنند و به خاطر قدرت استدلال‌شان به خود می‌بالند، اما در واقع هیچ‌کس ارزش واقعی آنها را نمی‌داند.

هوش مصنوعی: جان آن‌ها از دنیای دیگر است، اما بدنشان در اینجا مانند قفسی محبوس شده است.

هوش مصنوعی: اکنون هیچ نشانی از بدن آنها باقی نمانده و تنها روحشان باقی است.

هوش مصنوعی: شعلهٔ وجود آن‌ها، از تنشان، خبری نیست و آتش وجودشان، فروغی ندارد.

هوش مصنوعی: بدنشان به خاک تبدیل شد و در باد ناپدید شد، حالا هم جانشان به سمت کسی در حرکت است.

هوش مصنوعی: هیچ نشانه‌ای از کاروانی نیست، نه کسی را می‌بینم و نه صدای زنگی به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: بدنشان از تندی بادی زنده بود، اما اکنون دم و نفسی رفت و دیگر برنگشت.

هوش مصنوعی: زمانی که بتوانم چشمم را به دنیای اطراف باز کنم و روح و جانم را از قفس محدودیت‌ها آزاد کنم، لحظه‌ای بسیار خوشحال‌کننده خواهد بود.

هوش مصنوعی: متأسفانه هیچ‌کس از ما نمی‌خواست که گنجینه‌های نهفته‌مان را به فروش برسانیم؛ زیرا ما خود را پر از ارزش‌های گران‌بها می‌دانیم.

هوش مصنوعی: کسی بیابید که سخنان شما را درک کند و بتواند از آن‌ها بهره‌برداری کند.

هوش مصنوعی: چه چیزی می‌توانم بگویم برای کسی که ارزشش مانند گوهر است، در حالی که برای آدم‌های بی‌ارزش هیچ اهمیت و ارزشی ندارد؟

هوش مصنوعی: من چه کاری می‌توانم انجام دهم که مردم نادان ارزش خوبی را درک کنند؟ مانند این است که از یک خر انتظار داشته باشی به مگس احترام بگذارد.

هوش مصنوعی: ای فیض، بر روی این شهد را بپوشان، زیرا در این دنیا هیچ‌کس نیست که به آن توجهی کند.