هوش مصنوعی: ما روی خود را به درگاه تو می‌آوریم و اگر ما را نرانی، جز تو کسی را نداریم که به ما لطف کند و اگر هم لطف نکنی، باز هم تسلیتی جز تو نمی‌یابیم.

هوش مصنوعی: ای کسی که مشکلات را حل می‌کنی، هرچند که تو خودت هم مشکل‌ساز هستی، ما برای یافتن راه‌حل به سوی تو می‌آییم.

هوش مصنوعی: از تو زندگی می‌گیریم و از تو ویران می‌شویم. مدام در حال عذاب وجدانیم که تا کی باید این ویرانی را ادامه دهیم و موسیقی را بنوازیم.

هوش مصنوعی: دل من می‌خواهد که برای هر لحظه‌ای جانم فدای او شود، چه آنکه جان بی‌نهایتش عمری طولانی را تحمل کرده است.

هوش مصنوعی: چقدر زمان باید بگذرد تا از آلودگی‌های خواسته‌های نفسانی رها شویم؟ ای کاش روزی فرا برسد که در لباس تقوا قرار گیریم و نماز واقعی برپا کنیم.

هوش مصنوعی: هر کسی که در جستجوی یاری ماست و به فکر محبوب خود است، ما نیز به دنبال انجام کارهایی هستیم و در حال عشق ورزی هستیم.

هوش مصنوعی: وقتی که او با چوب بازی به میدان می‌آید، ما از دوستی خود دست می‌کشیم و به فکر رقابت می‌افتیم.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به کسی اشاره می‌کند که برای رسیدن به مقام و رفعت خود، باید تلاش کند و از کسی که در جستجوی عظمت و موفقیت است، یاد می‌کند. او به شخصی اشاره دارد که سرش را به پای کسی که بزرگ و والا مقام است می‌گذارد و به این ترتیب، نشان می‌دهد که برای رسیدن به اوج و مقام بلند، نیاز به تواضع و احترام به بزرگان است.

هوش مصنوعی: برای اینکه عشق بتواند به درستی در زندگی انسان جریان پیدا کند، عمر طولانی لازم است. ای پروردگار، با رحمت خود بر ما رحم کن تا زندگی‌امان طولانی‌تر شود.