هوش مصنوعی: در دل من آرزوهایی مانند نهالی کاشته شده است و اگر کسی به درستی و با هوش باشد، می‌تواند دلش را از حسرتی که به خاطر این آرزوها به باغ زندگی من آورده، رها کند.

هوش مصنوعی: اگر به خواسته‌ها و آرزوهایت دسترسی نداری، چرا در پی فرمان و خواسته‌ای؟ ای عزیز، وقتی که خود را با داغ بندگی سختی می‌کشی، چه نیازی به خداوندی داری؟

هوش مصنوعی: به خواسته‌های پرپیچ و خم توجه نکن و دل آزاد خود را از آرزوهای بندین خارج کن. برای چه آن را در زنجیر می‌کنی؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که آرزو در دل وجود دارد، به خواسته‌های جان نخواهیم رسید. از دل هر آرزو جدا شو، چرا که پیوندی با معشوق در کار است.

هوش مصنوعی: هر گونه قدمی که برمی‌داری برای رسیدن به خداوند، با آرامش و اعتماد به لطف او انجام بده. به جای تلاش و عجله، به راه بندگی قدم بگذار و منتظر رحمت‌های الهی باش.

هوش مصنوعی: به عشق خدا و عشق حق، به عقل و خردتان اهمیت ندهید و آن را نادیده بگیرید. به نام و ننگ افرادی که بر باطل و دروغ تکیه دارند، چه اهمیتی می‌دهید؟

هوش مصنوعی: شخصی در آسمان پرواز می‌کند و به اوج بلندی‌های مقدس می‌رسد، اما در این دنیای پر از مشکلات و سختی‌ها، تا چه زمانی می‌تواند به مادیات و زندگی زمینی راضی باشد؟

هوش مصنوعی: دنیا دایمی نیست و به فردای انسان هم اعتماد نیست. نه چیزی که در حال حاضر داریم حقیقی است و نه آنچه در آینده ممکن است به دست بیاوریم. در این شرایط، امیدواری به چیزهای بی‌ثبات چگونه می‌تواند باعث خوشحالی شود؟

هوش مصنوعی: ای خدا، لطفاً در را به روی من باز کن و زیبایی خود را به من بنما. مرا راهنما باش تا از بند خود و رنج آرزوهایم رها شوم.

هوش مصنوعی: من در حیرت هستم و عقل و منطق از من دور شده‌اند. در دل من آشفتگی و آشوب می‌بارد. پروردگارا، مرا دیوانه کن، زیرا دیگر نمی‌خواهم به عقل خود تکیه کنم.

هوش مصنوعی: آسمان غم و اندوه را بر سر من می‌بارد و زمین در دل من درد و رنج را به وجود می‌آورد. ای خدا، کجاست محبت و مهر فرزندی که در این دنیا به آن نیاز دارم؟

هوش مصنوعی: هرگاه از یاد تو غافل شوم، نه جانم ماند و نه دلم. لحظه‌ای بدون یاد تو بودن، برایم خوشایند نیست، ای دوست.