هوش مصنوعی: آیا جانم به خاطر دوری تو ناله می‌کند و با عشق و longing در دل دارم، یا اینکه غم و اندوهی در من زنده است؟

هوش مصنوعی: من تحمل دوری محبوب را ندارم، مانند نوح که بارها ناله و زاری کرد.

هوش مصنوعی: برای من جان دادن راحت‌تر از فاصله گرفتن است، پس بگذار روحم برود.

هوش مصنوعی: وصول به محبوب جان و روح را تازه می‌کند، اما هجرت و دوری روح را می‌ستاند. ای سلیمی، آیا لحظه‌ای از این عشق خود را فراموش می‌کنی؟

هوش مصنوعی: دوست عزیز، تو در دل و روح من جا داری، پس روح من را از من نبر.

هوش مصنوعی: دل من از اینکه دوست را نمی‌بینم غمگین و ناراحت است.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان حس جدایی و ناتوانی شخص از معشوقش می‌پردازد. گوینده به نوعی از نفس خود می‌گوید که او را از معشوقش دور کرده و این دوری برایش بسیار سخت و غیرقابل تحمل است. در واقع، او به عمق احساساتش اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه این جدایی بر روح و نفسش تأثیر گذاشته است.

هوش مصنوعی: درد دوری معشوق باعث سوختن جانم شد، ای ساقی، بگذار که روح من احیا شود.

هوش مصنوعی: مستی بادهٔ خوشی که دیشب نوشیدم، مرا در صبح کشته است.

هوش مصنوعی: رساندن به اوج فیض و بهره‌مندی، هدف والایی است حتی اگر در این مسیر باعث رنج و زوال جانم شود.