هوش مصنوعی: گاهی چهره‌ات را نمایان می‌کنی و گاهی پنهان می‌کنی. به سایه و نور هم انتقادات و اتهاماتی نسبت می‌دهی.

هوش مصنوعی: گاهی خود را نشان می‌دی و گاهی در زیر موهایت پنهان می‌کنی. در این کشمکش، مردم را در پیچ و تاب انداختی.

هوش مصنوعی: تو با نشان‌های نادرست خود، افرادی را که به دنبال تو بودند به بیراهه کشاندی و آنها را در گمراهی و توهم انداختی.

هوش مصنوعی: شرم و حیا و احساس تو باعث شد که سرهای ما به زمین بیفتد، پیش از آنکه خودت را بپوشانی، ما را در ستر و حجاب قرار دادی.

هوش مصنوعی: زلف‌های تو را به صورت نا مرتب درآورده‌ای و زیبایی آتشین چهره‌ات باعث شده که جانم در پیچ و تاب بیفتد.

هوش مصنوعی: با امیدواری به وعده‌های فردا، خود را از شوق و انتظار دور کردی و عابدان را در پاداش و کیفر گرفتار ساختی.

هوش مصنوعی: عاشق بی‌نوا، حتی در حالتی که گمان می‌کرد به معشوق رسیده، تنها و دور از اوست. در حالی که چشمانش پر از اشک و دلش آتش‌گرفته است، تو او را با بی‌اعتنایی رنجاندی.

هوش مصنوعی: تو دل‌های اهل محبت را پاک و بی‌آلایش کردی، اما اهل دنیا را در زحمت و درد قرار دادی و عاقل‌ها را در محاسبه و حسابگری غرق کردی.

هوش مصنوعی: فیض به زیبایی اشاره می‌کند که هر غزلی که نوشته شده، به نوعی زیباتر از دیگری است و این زیبایی باعث شده تا کسانی که به دنبال انتخاب هستند، دچار حیرت و سردرگمی شوند.

هوش مصنوعی: در نهایت، دل تو می‌تواند به عمق وجود من دست یابد، همان‌طور که دریا پر از گوهر و سنگ‌های قیمتی است و تو آنها را از دیدگانت به آب سپرده‌ای.