هوش مصنوعی: تو به من گفتی که در یاد خداوند باشید، اما من از کجا باید به یاد او بیفتم؟

هوش مصنوعی: باید به یاد او باشم و در دل خود تصویرش را نقش بزنم تا بتوانم با دل به سوی او بروم و فقط او را ببینم و ستایش کنم.

هوش مصنوعی: چه زمانی می‌توانم به یاد او باشم؟ چه زمانی می‌توانم به او فکر کنم؟ چه زمانی می‌توانم شکرگذار او باشم؟ او به راستی با عظمتی بی‌نظیر است.

هوش مصنوعی: اگر تو نبودی، من هم نبودم. پس چگونه می‌توانم درباره وجود خودم سخن بگویم؟ من از کجا آمده‌ام و تو از کجا؟ پاک و منزهی، پاک و منزهی.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از پیش من نمی‌رود و از من جدا نمی‌شود، فراموشی و یاد او چگونه ممکن است؟ او را تسبیح می‌گویم و از این موضوع حیرانم.

هوش مصنوعی: من تمام وجودم در ذکر اوست، هرچند از ذکر خود بی‌خبرم و حتی از خودم نیز آگاهی ندارم. او را می‌ستایم و شگفتی او را بیان می‌کنم.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به ارتباط عمیق و نزدیکی که با خداوند دارد اشاره می‌کند. او می‌گوید که در تمام فعالیت‌هایش، یاد و ذکر خدا در او وجود دارد و او از نعمت‌های الهی سپاسگزاری می‌کند. همچنین، شاعر به این نکته می‌پردازد که خداوند همیشه ناظر بر اعمال اوست و در واقع، او را در همه حال می‌بیند. در نهایت، شاعر با تکرار کلمه "سبحانه"، به پاکی و عظمت خداوند تأکید می‌کند.

هوش مصنوعی: او همواره هم یاد شده و هم یاد کننده است، هم شکرگزار و هم مورد شکرگزاری، هم ناظر و هم مورد نظر است. پاک و منزه است!

هوش مصنوعی: جان من به عشق معشوق است و معشوق برای من زندگی و روح من است. او همیشه برای من روشن و روشنایی بخش است و هیچ‌گاه از من دور نیست. در عظمت او باید گفت سبحان الله.

هوش مصنوعی: عشق و محبوب من، هم روح من است و هم آرامش‌دهنده‌ام. او سرمایه‌ی نیکی‌ها و احسان‌های من است، پاک و بی‌نقص.

هوش مصنوعی: گاهی در حق انسان، منع و جفا می‌کند و گاهی بر او احسان و لطف می‌نماید. گاهی باعث درد و گاهی مایه درمان می‌شود. او هر چه بخواهد، همان می‌کند. ستایش او بالاست.

هوش مصنوعی: گاهی به خاطر او گریه می‌کنم و گاهی به خاطر او می‌خندم. من هر چیزی که او بخواهد، می‌شوم. شایسته ستایش است.

هوش مصنوعی: گاهی به سازندگی مشغولم و گاهی خود را می‌سوزانم. در مواقعی نغمه‌ای را وارد کلامم می‌کنم و در مقام دزدی، از زیبایی‌ها و لذت‌ها بهره می‌برم. گاهی نیز به حال مستی و سرخوشی می‌آموزم. ستایش خداوند!

هوش مصنوعی: جان من در دریای محبت او غرق شده و قلبم در هیاهوی دنیا گم شده است. ای فیض، دیگر بس کن از مشغله‌ها و حرف‌ها؛ پاک و گرامی است یاد او.