هوش مصنوعی: دختر زیبای دل من از کنارم رفت و من در جستجوی زیبایی‌اش به راه افتادم.

هوش مصنوعی: زبان من از غم جدایی او چه بگوید؟ تو بگو که چگونه آتش دل را شعله‌ور کند.

هوش مصنوعی: وقتی از زیبایی‌های سخن او می‌خوانم، اشک‌هایم به‌صورت دانه‌های گرانبها می‌ریزد و به مانند مروارید می‌شود.

هوش مصنوعی: از سینه‌ام اندوهی بزرگ بیرون می‌آید و به‌دنبال دل به هر خانه‌ای می‌روم.

هوش مصنوعی: دل من به آرامی و به تدریج پر از غم شده است، بدون اینکه دلیل خاصی داشته باشد یا منتظر اتفاقی باشم.

هوش مصنوعی: غم و اندوه دل اجازه نمی‌دهد که از لحظات خوشی بهره‌مند شوم؛ به همین خاطر، شهریار، با وجود غم‌هایم، همچنان می‌خواند و ترانه می‌سازد.

هوش مصنوعی: اگر من برای حضور در محفل وصالش قابل نیستم، آن را می‌پسندم که در آستانه بمانم.

هوش مصنوعی: به گوشم داستان دیگری از عشق رسیده است، اما دیگر داستانی نیست جز افسانه‌ای.

هوش مصنوعی: بیهوده تلاش می‌کنی، فیض اگر با صبر و شکیبایی همراه نباشد، غم ابدی چگونه از بین خواهد رفت؟

هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌تواند از مشکلات و دشواری‌هایی که در عمق این دریا بی‌پایان فرو می‌رود، نجات یابد.