هوش مصنوعی: اگر تو قصد داری ما را بکشید، آغاز کن! از جای خود برخیز و بگو که برای فدای ما، با نام خدا شروع کن!

هوش مصنوعی: ابروی تو مثل چاقویی است که ما را از پای در می‌آورد. من با این بلای وجود تو مثل یک قربانی، فقط با نام خدا آماده‌ی پذیرش این درد هستم.

هوش مصنوعی: تو گفته بودی که با شمشیر سرت را از بدن جدا می‌کنم، حالا من نشسته‌ام بر سرت و به تو می‌گویم: بسم الله.

هوش مصنوعی: تا کی به من وعده‌های تو خالی بدهی و حرف از وفا بزنی؟ اگر در دل خود وفایی داری، پس با صراحت بگو. بسم‌الله!

هوش مصنوعی: ما با کمال میل و تسلیم در برابر تو ایستاده‌ایم، هر چه که دل تو بخواهد، بر سر ما بیافکن، که ما آماده‌این.

هوش مصنوعی: بیایید به زندگی ادامه دهیم و با بی‌رحمی‌های تو کنار بیاییم، ای بی‌رحمی تو، وفایی هم در میان است، بیا و آغاز کن.

هوش مصنوعی: خوشا به حال فیض که به سادگی می‌تواند در چهره‌ی هوای زنده دیده شود. او با کلماتش همه چیز را بر صفحه‌ی آسمان می‌نویسد و آغاز همه چیز را با «بسم الله» آغاز می‌کند.