هوش مصنوعی: پروردگار، این میخواری را که در جمع بزم مستان است، با نعمت‌های خود سیراب کن و به او از شراب بی‌پایان ساغر پر بده.

هوش مصنوعی: ای ساقی، هر صبح که می‌شود، دو نگاه ملایم از چشمانم و در شب تار، دو بوسه از لبانم به تو تقدیم می‌کنم.

هوش مصنوعی: عقل و منطقی که در سخنان واعظ وجود دارد، دیگر نتوانسته احساسات و عشق را به خوبی بیان کند و به همین دلیل عشق و محبت به زوال رسیده است. حالا باید فرصتی ایجاد کرد که عشق شکوفا شود و رونق بگیرد.

هوش مصنوعی: زمانی که به شوق و سرخوشی می‌رسیم، از خرد خواهش کنیم که کنار برود و فضای جشن را پر کند. بیا با نوازندگان خاطره‌انگیز، بزم مستان را زینت دهیم تا مجلس شاداب‌تر شود.

هوش مصنوعی: کفر راستین برای من جذاب‌تر از ایمانی است که دروغین باشد. من نوار زنی را در عوض تسبیحی که در دست دارم، می‌خواهم.

هوش مصنوعی: مسجد، محراب و منبر پر از تظاهر و ظاهرسازی شده‌اند. ای کاش در میخانه را باز کنی تا حقایق و اهل راست را در آنجا بنگری.

هوش مصنوعی: عشق مانند آتش است که می‌تواند افرادی را که غفلت‌زده‌ند، بیدار کند و آن‌ها را بسوزاند. این عشق می‌تواند دردها را درمان کند و به بیمار، آرامش و آسایش ببخشد.

هوش مصنوعی: ترک زهد و ریاضت‌های خشک و بی‌روح را بگذارید، که این افراد در جهل و کبر غرق شده‌اند. به جای آن، به جمع رندان و اهل سُکر بپیوندید و از معارف و نعمت‌های الهی بهره‌مند شوید.

هوش مصنوعی: زاهدان و عابدان اهل عشق و محبت نیستند. کار عشق و بازی دل، به ما تعلق دارد. به عموم مردم از شراب عشق کم می‌دهیم، اما به خاصان و اهل دل بسیار می‌دهیم.

هوش مصنوعی: ساقی، خمار و نشئگی من را برطرف کن و سریع‌تر باده را بیاور. از جام باقی (جام جاودان) بهره‌مندم کن و به من زندگی بی‌دغدغه عطا کن.