هوش مصنوعی: بیا ای زاهد، حال من خراب است و به تو نیاز دارم. نمی‌خواهم از کارهای تو بگویم، چون همه چیز به حرف‌ها و گفتارهای تو بستگی دارد.

هوش مصنوعی: خاطرت مشغول یادهایی است که از گذشته داری، انشالله که دل تو خوش باشد. اما من از این راه، درگیر مشکلات و دل‌خوشی‌های زیادی هستم.

هوش مصنوعی: در نزد تو زهد و پرهیزکاری آسان به نظر می‌آید، چون او را ندیده‌ای، ولی برای من این کار بسیار دشوار شده است.

هوش مصنوعی: تو فکر می‌کنی که تنها راه درست، همان راهی است که خودت می‌روی، اما در دل‌ات پرده‌ای از اشتباهات و تصورات وجود دارد که باعث شده از حقیقت دور شوی.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی چهره ساقی و صدای دلنشین مطرب، من از سرم افتاده‌ام و از حالت طبیعی خود خارج شده‌ام، حتی اگر عمامه‌ام بر روی زمین بیفتد.

هوش مصنوعی: تو به زهد و پرهیزگاری مشغولی و من در مستی و شادخواری هستم. تو به تقوا و دیانت مشغول هستی و من به رندی و ناپاسخی. تو در پی کارهای درست هستی و من در پی کارهایی که به نظر می‌رسد نادرست باشد.

هوش مصنوعی: برای تو مسیر مسلمانی خوش و راحت باد و برای من، محبتت چون نیکو و دلپذیر است که از دینی متفاوت آمده‌ای.

هوش مصنوعی: تو در حال آراستن و زیبایی من هستی، و من در تلاش برای افزایش مقام و ارزش تو. اما اینجا در این فضا، من در موقعیتی پایین‌تر از تو قرار دارم.

هوش مصنوعی: تو در لباس و منظر خاصی قرار داری و من در تلاش برای ایجاد پوششی دیگر هستم. تو در جایگاهی بالاتر نشسته‌ای و من در وضعیت پایین‌تری به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: من مانند فیض هستم برای کاری که به آن نیاز است، ولی تو از کاری که باید انجام دهی، بی‌کار و بی‌فایده باقی مانده‌ای.