هوش مصنوعی: دل من در میان آلام و دردهای عشق به شدت رنجور و افسرده شده و گرفتار مشکلات و غم‌هاست.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به بیان احساسات خود می‌پردازد. او از شادی ناشی از دیدار معشوق سخن می‌گوید و حالا که از او دور شده و در تنهایی به سر می‌برد، احساس غم و دوری می‌کند. در این دوران دوری، او خود را در محوطه‌ای پر از فراق و گفتگوهای بی‌معنی می‌یابد که هیچ‌یک نمی‌تواند جایگزین محبت و وصال معشوقش شود.

هوش مصنوعی: همه رقبای من در شادی و آرامش به سر می‌برند، اما من تنها در کوی محبوب خود در حال رنج و بی‌توجهی هستم.

هوش مصنوعی: من نه دست و پای ناامیدی دارم و نه چیزهایی که مرا در غم و اندوه کمک کنند، زیرا حتی آن دسته از دست و پاها که به شکلی زار و ناتوان هستند، مانند من در حال ناله و زاری افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه بگویم، از شدت درد بی‌درمان، هم زبانم قفل شده و هم دستم از عمل و رفتار باز مانده است.

هوش مصنوعی: همه افراد از محبت و kindness دیگری بهره‌مند می‌شوند، اما من از محبت خودم نسبت به خودم بیمار شده‌ام.

هوش مصنوعی: کنار آقای خود، بندگان را احترام و مقام بالایی است، ولی من در کنار آقای خود، به حالت ذلت و خاری درآمده‌ام.

هوش مصنوعی: از شدت تحرک و بی‌قراری، دل مانند تار مویی به هر سمتی که می‌رود، آویزان شده و از چشمانم اشک می‌ریزد.

هوش مصنوعی: ای دلدار نازنین، به فریاد دلم برس! دلم در عذاب است و عشق تو تمام وجودم را دربر گرفته است. من در جستجوی بوی عشق تو در دنباله احساسات خود هستم.