هوش مصنوعی: ای گل، تو چه گلی هستی که از باغ تو، زیبایی چشمان تو به دیگران می‌رسد. هیچ‌کس به زیبایی تو نمی‌تواند باشد.

هوش مصنوعی: ای خدا، این زیبایی چه بسیار شگفت‌انگیز است و این کمال چه اندازه خیره‌کننده! هیچ‌کس از توبه نمی‌پرسد، جز خود تو که دوباره بازگو نکنی.

هوش مصنوعی: چشمم به سمت تو دوخته شده و دلم به خاطر تو تپش دارد. ای زیبای من، چه چهره‌ای داری و چه حالتی به خود گرفته‌ای!

هوش مصنوعی: من بویی را حس می‌کنم که از حلقه‌های موی کسی می‌آید، بویی که از دستم رفته است. ای بوی، تو چه بویی هستی؟

هوش مصنوعی: خداوندا، چرا آن گلابی که به دست توست، به این صورت مست و شگفت‌انگیز شده است؟ من حیرانم که چه نوع گلابی هستی تو!

هوش مصنوعی: پس از اینکه به خاطر نوشیدن شراب، خود را گیج و خراب یافتم و کوزه‌ام شکست، وقتی به اطراف نگاه کردم، متوجه شدم که تنها واقعیتی که وجود دارد، خود او (خدا) است.

هوش مصنوعی: ای فیض، رازها را پیش کسانی که نه می‌شنوند و نه می‌بینند، فاش نکن. چون در وجود آن‌ها نه آگاهی هست و نه فهمی، پس بی‌جهت حرف نزن.