هوش مصنوعی: ای نسیم، به یار دلشکسته‌ام بگو که چگونه سلامم را به او رساندی.

هوش مصنوعی: من شایسته‌ام از زیبایی و نیکی، زيرا شما به حقیقت نیکوکار نخواهید رسید مگر اینکه از دارایی‌تان ببخشید.

هوش مصنوعی: اگر من هرگز به در خانه‌ات نیایم، تو نباید بگویی که کسی که به تو نیاز دارد، در آنجا نبود.

هوش مصنوعی: اگر من به خاطر عشق تو بمیرم، تو هرگز برای یافتن من تلاش نخواهی کرد.

هوش مصنوعی: کجا رفاقت و وفاداری رفت؟ کجا رحمت و خدمت به دیگران ناپدید شد؟ انصاف کجاست؟

هوش مصنوعی: من بر سر راه تو افتاده‌ام و اگر از خودم بروم، تو نمی‌گویی این کیست و به کجا رفته است.

هوش مصنوعی: من به خاطر نبودنت محبت و وفا را از دست داده‌ام، لطفاً به خاطر بی‌رحمی‌ات یک کلمه صحبت کن.

هوش مصنوعی: اگر به سلام من پاسخ نمی‌دهی، حداقل به من توهین کن.

هوش مصنوعی: تو به عمد در دل من زخم‌های زیادی ایجاد کردی و هیچگاه با اشتباه و خطا، فقط یک بار هم برای درمان این زخم‌ها تلاشی نکردی.

هوش مصنوعی: تو هرگز از من نپرسیدی که در پشت سرم چه خبر است، حالا بگذار از جلو بگذریم.

هوش مصنوعی: بی‌جهت به مسائل بی‌اهمیت نپرداز و از این صحبت‌ها بگذر، خودت را آزاد کن و از گفتگوهای بی‌فایده دوری کن.

هوش مصنوعی: آرزو داشتم که بعد از این، چنین اتفاقی بیفتد و اگر هم دیگر آرزویی نداشته باشم، حداقل این یکی را داشته باشم.