هوش مصنوعی: عشق و محبت تو در دل من همچون بهاری است که دل شکستۀ مرا شاداب می‌کند، اما عشق بی‌پاسخ من از پاییز و ناامیدی رنج می‌برد و هیچ‌گاه نمی‌تواند بهار واقعی برای من باشد.

هوش مصنوعی: در آتش عشق تو، تبدیل به خاکستر شدم. شاید باد بتواند ذرات من را به سمت تو بیاورد.

هوش مصنوعی: من برای تو فرش راهی پهن می‌کنم تا هر جا قدم بگذاری، آنجا تحت تأثیر وجود من و نصیحت‌هایم باشد.

هوش مصنوعی: تو گفتی درباره قصه و غم‌هایت صحبت نکن، اما دل من از درد و غصه تو به شدت غمگین و پر از احساس شده است.

هوش مصنوعی: وقتی که غم و اندوه را در دل خود پنهان می‌کنم، هرچند سعی می‌کنم خود را بپوشانم، باز هم چشمانم از اشک پر می‌شود و درد درونم به وضوح نمایان است.

هوش مصنوعی: در روز قیامت وقتی که از کارهای انسان حساب می‌کشند، می‌گویم که آه و فریاد من از روزگار چه بوده است.

هوش مصنوعی: غم باعث شد که قلبم به شدت آزرده و ناراحت شود و آن معشوقه‌ام حتی برای یک لحظه هم در کنار من نماند.

هوش مصنوعی: سکوت کن، از این داستان حرف نزن، زیرا نه تو وظیفه توست که از زیبایی‌ها سخن بگویی و نه من.