هوش مصنوعی: اگر به سرزمین تو برسم و به دیدارت بیایم، تمام وجودم را به پاهای تو می‌افکنم.

هوش مصنوعی: اگر فرصتی پیدا کنم به سوی تو می‌آیم تا در دیار تو لذت ببرم و خوش بگذرانم.

هوش مصنوعی: من صبر و تحملی از تو ندارم، ای محبوبم. آیا تو به سراغ من می‌آیی یا من به دنبالت می‌آیم؟

هوش مصنوعی: تکلیف را بر عهده بگذار و با محبت و لطف خودت به سوی من بیا. من برای احترام به تو و زیبایی‌ات دور تنت گردش می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر اجازه بدهی، من هم بگذارید که آماده شوم و به سوی تو بیایم.

هوش مصنوعی: تو که می‌رسی، جان و دل‌ام را فدای تو می‌کنم. من هم می‌آیم و بر در خانه‌ات خاک‌سار می‌شوم.

هوش مصنوعی: هرچند که من شایسته‌ی گفتگو با تو نیستم، اما با تمام وجود خود را به خدمتت می‌گذارم.

هوش مصنوعی: تنها آرزوی من این است که همیشه سرم در نزدیکی تو باشد و به درت تکیه کنم.

هوش مصنوعی: وقتی از غم عشق پر از احساس شدم، آیا این حالت می‌تواند همچون بادی که درختان و گیاهان را به حرکت در می‌آورد، مرا به یاد بگذارد؟