هوش مصنوعی: ای زیبای من، از خانه مستی بگذر و در میان جمع، کنار من بنشین.

هوش مصنوعی: تا وقتی که در کنار من هستی، همیشه تازه و شاداب خواهی بود، مثل آبی که از گل می‌چکد و چهره‌ام را از ناراحتی و درد دور می‌کند.

هوش مصنوعی: در دام زلفی که به آسانی می‌شکند، دل من گرفتار است. ای دلربا، لطفاً با ناز و کرشمه‌ات مرا به دردسر نینداز و در شکار من دقت کن.

هوش مصنوعی: تو با تمام زیبایی و فریبندگی‌ات، در حال جلب توجه و شیفتگی دیگری هستی، در حالی که من در مقابل این زیبایی، تنها ضعف و نیازمندی خودم را احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: از چشمانم، همچون جویباری، اشک تو سرازیر است؛ اما تو ننگر به زیبایی‌ها، به سوی جویبار من نگاه کن.

هوش مصنوعی: چقدر باید از شادی حضور تو محروم بمانم، که دیگر هیچ چیز در زندگی من نمی‌چرخد و بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: از نعمت خداوند در میان نه چیزی باقی ماند و نه خود آن چیز؛ یک لحظه به کنار من بیا و از لطفت مرا بهره‌مند کن.