هوش مصنوعی: دل بیچاره من هیچ راه حلی ندارد، تو بیای و راه نجات من باش، چون فقط تو می‌توانی مشکل من را حل کنی.

هوش مصنوعی: دل آواره و سرگردان من در بیابان بی‌هدف و بی‌راه می‌گردد، چراکه تو را می‌جوید.

هوش مصنوعی: در جستجوی محبوبم تا زمانی که جان دارم تلاش می‌کنم، حتی اگر جانم برود، تا زمانی که نتوانم او را به دست آورم.

هوش مصنوعی: دل خام و ناپخته‌ام در حسرت و آرزو سوخت، مانند خوراکی که در آتش می‌پزد. در فقدان او، جگر من نیز به درد آمده است.

هوش مصنوعی: جوی که قبلاً آرام و روان بود، حالا به شکلی پرشور و آتشین در آمده و به هر سو، چه در خانه و چه در دشت، آتش محبت و احساسات من را شعله‌ور کرده است.

هوش مصنوعی: دل شاد و خوشم از شیرینی عسل و شکر، هر غمی که از تو به من برسد برای این دل غمگین من شیرین‌تر خواهد بود.

هوش مصنوعی: هرچقدر هم که مرا از خود برانی، باز هم دل من به سمت تو کشیده می‌شود. من در این میان نقشی ندارم.

هوش مصنوعی: اگر تو تنها یک بار از دل شکستهٔ من سخن بگویی، بنیان عشق و محبت من به هزار تکه شکسته می‌شود.

هوش مصنوعی: هر جا که بروی، آثار حضور تو بر دل من باقی می‌ماند. این دل بیچاره‌ام همیشه به یاد توست.

هوش مصنوعی: من فردی نیستم که از عشق تو دست بردارم، عقل و درک من چه فایده‌ای دارد وقتی بیهوده درباره من فکر می‌کند؟

هوش مصنوعی: هر بار که مشغول تماشای لب‌های زیبا و درخشان تو می‌شوم، لحظه به لحظه دلم را می‌برد. تو همچنان به عنوان ساقی من مانع از دیدن و لذت بردن من می‌شوی.

هوش مصنوعی: تا چه زمانی باید از سکوت تو و در درون خودم رنج ببرم؟ ای کاش زمانی برسد که به من بد و بیراه بگویی، چون آن زمان می‌توانم راهی برای بهبود وضعیتم پیدا کنم.

هوش مصنوعی: هر لحظه به خاطر غم تو عذاب می‌کشم و دلم به شدت مجروح است. غم تو به قدری سنگین است که باعث شده دلم همیشه در درد و رنج باشد.

هوش مصنوعی: دل من از میخانه بیرون نمی‌آید، حتی اگر نصیحت‌های دیگران را بشنوم. دست از دل عاشق من بردار.

هوش مصنوعی: دل من سرشار از رندی و بی‌پروایی است، بنابراین توقع زهد و پارسایی از آن نداشته باش.

هوش مصنوعی: اگر به یاد خدا نباشی، هنر شاعری‌ات از بین می‌رود. پس ای دل بی‌کار و بی‌فایده، به جای بی‌حالی، به عمل بپرداز.