هوش مصنوعی: ابتدا دلیلی برای شنیدن می‌آید و پس از آن، شنیدن ما را به سوی دیدن می‌کشاند.

هوش مصنوعی: زمانی که انسان بصیرت و درک صحیحی پیدا کند، می‌تواند به هدف خود برسد و در زمان مناسب به مقصودش دست یابد.

هوش مصنوعی: وقتی به هدف و مقصود خود می‌رسی، وقت آن است که به حقیقت پیوند و وصل نزدیک شوی، اما نتوانی آن را ببینی.

هوش مصنوعی: زمانی که دیدار و وصال از چشمان دور شود، چشمان نیز از دیدن چیزهای دیگر ناتوان می‌گردند و تنها به یاد رسیدن خواهند بود.

هوش مصنوعی: وقتی که به کسی نزدیک می‌شوی و او را می‌بینی، چشمانت را می‌بندی و در جایی آرام می‌گیری.

هوش مصنوعی: وقتی که روح آرام گرفت و در لحظه وصال او سکونت یافت، امکان نوشیدن شراب از لعلش فراهم شد.

هوش مصنوعی: وقتی که از وصال محبوب بهره‌مند شوی، روح تو از لذت مستی چشیدن پر می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که به حالت نشئگی رسیدی و آن لذت را چشیدی، دیگر زمان آن می‌رسد که از واقعیت وجود خود غافل شوی.

هوش مصنوعی: وقتی که به مستی و وجود خود توجه نکردی، حالا زمان آن رسیده که دیگر نتوانی چیزی را ببینی.

هوش مصنوعی: اگر کسی از تو دوری کند و تو را نبیند، نه تو باقی می‌مانی و نه راهی برای دوری از تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: از سر تا پای تو، حیرت و شگفتی را می‌توان در چشمانت دید، اما بدون اینکه خودت نگاه کنی.

هوش مصنوعی: تو در حالی که هستی، به گونه‌ای هستی که در عین وجود آرامی، در درونت تپش و جنب و جوش وجود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی به هدف خود رسیده‌ای، باید به آنچه که به دست آورده‌ای رضایت بدهی و در عین حال همیشه تلاش کنی تا بیشتر و بهتر شوی.

هوش مصنوعی: در اینجا به معنای افزایش و گسترش آمده است. هرچه بیشتر به این روند ادامه دهیم، خوشحال‌تر خواهیم بود. این افزایش و توسعه، نعمت و لذتی است که می‌توان از آن بهره برد.

هوش مصنوعی: این داستان را نگو ای فیض، زیرا در هر کجا، فهم آن برای هر کسی ممکن نیست.