هوش مصنوعی: نمی‌توان به زیبایی‌اش نگاه کرد و نمی‌توان به سمت خانه‌اش رفت.

هوش مصنوعی: نه آن زیبایی که تحملش ممکن است و نه آن صبری که بدون او بتوان زندگی کرد.

هوش مصنوعی: در زندگی، نه دوستی دارم که بتوانم با او از غم‌هایم حرف بزنم و نه کسی که بتوانم به او رازهایم را بگویم.

هوش مصنوعی: نه فقط به خاطر دعاهای ماست که مورد قبول خداوند قرار می‌گیرد، و نه تنها به خاطر این است که بتوانیم در کنار مزار کسی دعا کنیم و آن دعاها را مؤثر بدانیم.

هوش مصنوعی: نه می‌توان سر را مانند گوی در میدان او انداخت و نه می‌توان جان را در برابر خنجر او سپر کرد.

هوش مصنوعی: دل من ظرفیتی ندارد که این همه غم را در خود جای دهد و غم من هم به قدری عمیق است که نمی‌توان آن را به سادگی از دل بیرون کرد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم به کجا بروم و دردم را چطور بیان کنم. به هیچ‌کس نمی‌توانم از حال خود بگویم و ای کاش می‌توانستم مدتی سفر کنم تا از این حال و روز فاصله بگیرم.

هوش مصنوعی: بیا و به خواست خدا بسنده کن، به این فکر نکن که می‌توان راه دیگری برای درمان یافت.

هوش مصنوعی: با دوستانت دوستی کن و سختی‌ها و تلخی‌های زمانه را با محبت و عشق شیرین کن، زیرا می‌توان زهر را با محبت به شکر تبدیل کرد.

هوش مصنوعی: به آنچه دوست می‌خواهد، وفادار باش و با او همراهی کن، جز اینکه به او در کارهای سخت و دشوار کمک کنی.

هوش مصنوعی: محبت او آن‌قدر در دل فیض جای گرفت که توانایی مقابله با تیر غمش را هم از دست داد و جانش را فدای آن کرد.