هوش مصنوعی: خدایا، ای کاش بتوانیم عشقی را در دل خود برپا کنیم که مانند آتشی سوزان باشد و جان‌مان را با نور مهر و زیبایی کسی که چهره‌اش همچون ماه است، روشن کنیم.

هوش مصنوعی: این متن به روح و نیرویی اشاره دارد که هر لحظه زندگی جدیدی را به ما می‌بخشد و جان ما را زنده نگه می‌دارد، در حالی که ما خود را فدای این نیرو می‌کنیم.

هوش مصنوعی: صورت زیبا و دلربای او باعث می‌شود که دل‌ها از عشق او غمگین و حزین شوند. ما نیز مانند گلزار مهر او، با داغ‌ها و دردهای عشق، جان خود را عرضه می‌کنیم.

هوش مصنوعی: اگر کسی چشمانش مانند ساغر، خوش‌نگاه و دلربا باشد، آن‌گاه با لبخندی ملایم و جاذبه‌ای که دارد، می‌توانیم به دور او بچرخیم و از زیبایی‌اش لذت ببریم.

هوش مصنوعی: اگر کسی که برای ما دارویی و درمانی است، مهمان ما شود، با تمام وجود و احترام از او پذیرایی می‌کنیم و جانمان را فدای او می‌کنیم.

هوش مصنوعی: این سر بی‌حاصل نمی‌ماند، حتی اگر از بدنش دور کنیم. ما دوباره می‌توانیم سریکی با نظم جدید بسازیم.

هوش مصنوعی: زندگی لذت‌بخش، دل را از سختی‌های زهد و ریاضت رنجور می‌کند. بنابراین، تا وقتی که به گریه بیفتیم و اشک‌هایمان را بریزیم، می‌توانیم این زحمت‌ها و خارهایی که بر دل نشسته را کنار بگذاریم.

هوش مصنوعی: تا یک نفر با چهره‌ای درخشان و پرشور وجود داشته باشد، می‌توانیم با شوق و شادی دل‌هایمان را معطر و شاداب کنیم.

هوش مصنوعی: دردی که از بی‌دردی به وجود می‌آید، ما را وادار می‌کند تا به درمان درد عشق بپردازیم و در این مسیر، به دنبال راه حلی برای دردهایمان باشیم.

هوش مصنوعی: زندگی همیشه مطابق خواسته‌های ما پیش نمی‌رود، بنابراین باید به دنبال ساختن و بهبود چیزهایی باشیم که در دسترس‌مان هستند. ما نمی‌توانیم به چیزی که مقدر شده است تغییر بدهیم، اما می‌توانیم تلاش کنیم تا آنچه را که ممکن است انجام دهیم.

هوش مصنوعی: هر کس با سرنوشتش بجنگد، کارش سخت و دشوار می‌شود. ما باید تسلیم سرنوشت شویم و کاری را که در دست داریم، راحت‌تر کنیم.

هوش مصنوعی: برای درمان دردها نیاز به صبر و بردباری است. بیهوده تا کی ادعا می‌کنی که این کار را خواهیم کرد یا آن کار را انجام خواهیم داد؟