هوش مصنوعی: ای دل، بیایید تا با هم به درگاه خدا دعا کنیم و این درد و غم خود را به او بسپاریم.

هوش مصنوعی: امیدوارم از بیگانگان قطع ارتباط کنم و از این به بعد تنها با نزدیکان خود مراوده داشته باشم.

هوش مصنوعی: ما در مسیر او فرو می‌رویم و هر چیزی که پیش آید را می‌پذیریم، و اگر به ما جفا شود، بی‌توجهی می‌کنیم.

هوش مصنوعی: چون دوست به ما محبت می‌کند و ما با مشکلات و دردها زندگی می‌کنیم، چرا باید از حسادت‌های دشمن شکایت کنیم؟

هوش مصنوعی: هر چیزی که او انجام می‌دهد درست و به نفع است، پس چرا باید درباره چگونگی و چرایی آن سؤال کنیم؟

هوش مصنوعی: اگر دستورات او تنها به نفع ما باشد، اگر از اطاعت آن سرپیچی کنیم، به فساد و تباهی دچار خواهیم شد.

هوش مصنوعی: ما با تمام وجود از فرمایشات حق پیروی می‌کنیم و هر کاری که قبلاً انجام نداده‌ایم، از این به بعد انجام خواهیم داد.

هوش مصنوعی: اگر تقدیر و سرنوشت بر چیزی نرود، هیچ فایده‌ای ندارد که ما به چیزی دل خوش کنیم و آن را از یاد ببریم.

هوش مصنوعی: نگرانی و دغدغه در زندگی فایده‌ای ندارد، بهتر است به جای غم خوردن، شادی را از دل پیدا کنیم و به مشکلات پایان دهیم.

هوش مصنوعی: هرگاه حکمی تغییر کند و ما از آن ناراضی باشیم، تلاش می‌کنیم تا با کوشش، رضایت خود را جلب کنیم و به آرامش برسیم.

هوش مصنوعی: ما باید با سرنوشت و تقدیر قدیمی که برایمان رقم خورده، راضی باشیم زیرا قدرت آن را نداریم که خلاف آن عمل کنیم.

هوش مصنوعی: وقتی که خداوند اراده‌اش را بر کارها قرار داده، ما هم باید کارهای خود را به مشیت او واگذار کنیم و از تلاش بی‌فایده دست بکشیم.

هوش مصنوعی: ما به خودمان آسیبی می‌زنیم که وقتی به دیگران آسیب می‌زنیم، همان آسیب را بر خودمان نیز اعمال می‌کنیم.

هوش مصنوعی: ای فیض، صحبت‌های تو همیشه پر از حکمت است. تلاش ما این است که با نصیحت‌های تو، به درمان دردهایمان بپردازیم.