هوش مصنوعی: من زمانی که در حالت مستی غرق باده هستم، چگونه می‌توانم بی‌یار ساقی طعمی از آن را بچشم؟

هوش مصنوعی: چهره‌اش را درخشان کرده، اما نمی‌سوزم. قدش را هم کشیده و بلند کرده، ولی هرگز پست و کوچک نمی‌شوم.

هوش مصنوعی: در پیچ و تاب موهایت، پای دل من گم شده است و نمی‌دانم چطور از این حالت رها شوم.

هوش مصنوعی: اگر من به خاطر نوشیدنی او هوشیار باشم، پس چگونه می‌توانم در کنار ساقی اوست، از می‌نوشیدن امتناع کنم؟

هوش مصنوعی: او همان نقطه‌ای است که در برابرش سجده می‌کنم، پس چگونه می‌توانم او را نپرستم؟ او همچون بت‌هاست، اما من چگونه می‌توانم به پرستش بت‌ها بپردازم؟

هوش مصنوعی: وجود او باعث وجود من است، چگونه می‌توانم وجود نداشته باشم در حالی که او هست؟ اگر او نباشد، من نیز نمی‌توانم وجود داشته باشم.

هوش مصنوعی: دل شکسته را می‌فروشم، اما محبوب من به این شکستن علاقه‌مند است. پس چطور می‌توانم دلم را بشکنم؟

هوش مصنوعی: اگر عاشق واقعی باشی، باید راه عذرخواهی را ببندی، چون دیگر نمی‌توانی بهانه‌ای برای خودت بیاوری.