هوش مصنوعی: وقتی زیبایی محبوبم را می‌بینم، مدهوش می‌شوم و زمانی که او را به یاد می‌آورم، انگار تمام وجودم را فراموش می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی چهره‌اش را می‌بینم، همه چشم‌هایم به او معطوف می‌شود و هنگامی که صحبت از او به میان می‌آید، تمام حواسم جمع می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی او را از دور می‌بینم، دلشوره‌ای به من دست می‌دهد، اما وقتی نزدیک‌تر می‌شود، تمام وجودم را برای هم آغوشی با او آماده می‌کنم.

هوش مصنوعی: به کنارم می‌آید و من از خواب برمی‌خیزم و او را می‌برم؛ گویی که به شدت تحت تأثیر قرار گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی که او لبش را بر لب من بگذارد، مست و سرمست می‌شوم. اگر لبخند محبت‌آمیزی بزند، به‌طرزی عمیق بی‌هوش می‌شوم.

هوش مصنوعی: من جام را به دست می‌دهم تا از سر تا پا مسموم شوم، وقتی لب به آن بزنم تمام وجودم شیرین و شاداب خواهد شد.

هوش مصنوعی: این جمله بیانگر حالتی از هیجان و شیدایی است که با حضور بوی خاصی ایجاد می‌شود. زلف و گیسو به هم ریخته و در هم پیچیده است، و فردی که تحت تأثیر این بوی خوش قرار گرفته، دچار سرخوشی و گیجی می‌شود. احساساتی مانند شیدایی و ناآرامی از این بوی معطر نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: می‌خواهم تمام وجودم را در خدمت دل و جانم قرار دهم و همه وجودم را برای تو فدای می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر او به طوفان بیفتد، من تمام وجودم را برای حمایت از او آماده می‌کنم، حتی اگر همه روش‌هایم را از دست بدهم.

هوش مصنوعی: موهای او مانند کمند است و زلف‌هایش چون دام. من هم صید زلف‌هایش و اسیر گیسوانش می‌شوم.

هوش مصنوعی: می‌گوید وقتی بیایم، تمام وجودم را تا سر و پا غرق در شادی و خوشحالی خواهم کرد، مانند یک گوی که در حال چرخیدن است.

هوش مصنوعی: اگر شمشیر به دست بگیرم و همه جا را تهدید کنم، تا کشته شوم و در خاک سر کوی محبوب قرار بگیرم.

هوش مصنوعی: کسی می‌خواهد به هدفی تیر بزند و برای دستی که این کار را انجام می‌دهد، خود را فدای او کند.

هوش مصنوعی: زمانی که چوگان به دست می‌گیرم و اسبم را در میدان می‌رانم، احساس می‌کنم که در وسط میدان قرار دارم و درگیر رقابت هستم.

هوش مصنوعی: اگر در دیگ رنج و سختی به جوش بیاید، من هم از سر تا پایم در آن غوطه‌ور می‌شوم.

هوش مصنوعی: اگر لعل شکر بار به زبان آورد، مانند فیض من هم شیرینی را می‌چشم و دیگر چیزی نمی‌گویم.